başa düşmemiş, çaşqın halda üzüne baxırdım.
Birden-bire dediyi sözün mende yaratdığı teeccübü özü de anlamışdı ki, yaxına gelib yanımda eyleşdi:
-Sumaya bilirem tezdir, amma qaçıb gizlenmekle, özünü otağa kilidlemekle heç ne düzelmeyecek. Atan da, Merdan da bilir ki, bu tekce senin günahın deyil. Sadece bunu özlerine sığışdıra bilmirler. Biz aileyik, birlikte olmalıyıq, her şeyin öhdesinden birge gelmeliyik. - anam meni bağrına basıb üreklendirse de bilirdim ki, tezlikle heç ne yoluna düşmeyecek.
-Ana yox. Men burda qalsam yaxşıdır. Biraz vaxt keçsin sonra...
-Sumaya meni artıq-eskik danışdırma. Dur gel dedim! - anam ses tonunu yükseltdikde hem qorxudan, hem de sözlerinden sonra içimde yaranan çox kiçik ümidle birlikte anama qoşulub aşağı endim. Pillekenleri düşerken Merdanın bayaqkı halını gözümün qarşısına getirdikce geri qayıdıb yorğanımı qucaqlamaq, yeniden yatmaq isteyirdim.
Qonaq otağından içeri keçdiyimiz zaman atamla Merdan başını qaldırıb meni gördükde Merdan bir an bele düşünmeden qezeble masadan qalxmış, atamın üzünde ise bu yaşıma qeder görmediyim, aydınlaşdıra bilmediyim ifade yaranmışdı. Merdan qezeble evden çıxıb qapını çırpdıqda yerimde diksinib, kiçik uşaqlar kimi berk-berk anamın elini sıxırdım. Atam bir neçe saniyelik baxışından sonra yemeyine davam etmiş, kelme kesmemişdi. Anam ise meni masa arxasına otuzdurub yerine keçdi. Ellerimi bir-birine sıxıb dırnaqlarımı etime batırır, atamın üzüne baxmağa cesaretim çatmırdı. Atamın defelerle Merdana qışqırmağının, esebleşmeyinin o qeder şahidi olmuşdum ki, indi mene de qarşı onun bu cür reaksiyasını gözleyirdim amma tam eksi olmuşdu. Onun bu laqeydliyi ise mene düşündüyümden daha da çox tesir edirdi. Qışqırıb-bağırmağı, bütün hirsi, qızına küskünlüyünü demeyi, meni qınamağı belke de meni düşdüyüm bu quyudan daha tez çıxaracaqdı. Lakin bu halı menim içimdeki ümidleri tek-tek öldürüb meni geri dönülmez yollara aparırdı. Atam da eynile Merdan kimi kelme kesmeden, sakitlikle evden çıxdıqda daha da

<< 1 ... 55 56 [57] 58 59 ... 200 >>