döze bilmeyib qaçaraq otağıma qalxmışdım.
Men düşdüyüm qaranlıqdan aileme güvenerek, onların kömekliyi qalxmaq istesem bele daha da derinliye batır, özüme qapalılığım daha da artır, heç kimle danışmaq istemirdim. Evvelce her şeyi açıqlamaq istesem de indi onları bu halda görüb heç ne aydınlaşdırmadan, bir kelme demeden heyatıma davam etmek isteyi yaranmışdı mende. Yaxşısı her şeyi zamana buraxmaq idi. Başqa cür her birimiz daha çox yaralanacaq, daha çox zerbe alacaqdıq.

Seher baş verenlerden sonra anam çekindiyinden bu defe yemeyi özü yuxarı getirmişdi. Ona bu qeder eziyyet verdiyime göre utansam da özü de bilirdi ki, başqa yolumuz yoxdur. Qarşımdakı yemekden bir-iki tike ağzıma qoyub ardınca sinini tumbanın üstüne qoydum. Yatağın yanındakı masanın üstünde defter-kitablarımı görüb ister-istemez mekteb vaxtlarımı, hemin günlerdeki yorğunluğumu, bezginliyimi ancaq heç neye baxmayaraq xoşbextliyimi xatırlayıb dodaqlarımda kederli tebessüm yaranmış, gözlerim dolmuşdu. Heyetden darvazanın açıldığını, ardınca gelen maşın sesini eşidib her iki elimle gözlerimi silib pencereye yaxınlaşdım. Perdeni araladıqda maşından düşen Leyla xalanı, ardınca Faiq dayını görüb hele bir-iki saatdır özümde yaratdığım sakitliyim yeniden teşvişle evezlenmişdi. Ayaqlarımı esmece tutmuş, ellerim esirdi. Her ikisinin üzündeki narahatlığı, utancı görüb yeniden, defelerle Raufa lenet yağdırır, nifretim artırdı onları bu hala saldığına göre. Birazdan evde qalxacaq ses-küye özümü hazırlayıb, gelib yerimde eyleşdim. Aradan keçen deqiqeler mene bir esr kimi uzun gelir, evdeki cenaze sessizliyi ise meni daha ürküdürdü. Geldiklerinden çox keçmemiş, gözlediyim olmuşdu; ilk önce heç ne başa düşmesem de Merdanın qışqırığını eşidib celd ayağa qalxaraq qapıya yaxınlaşıb ne ise eşitmeye çalışır, bir neçe defe atamın da sesimi eşitmiş ancaq heç ne başa düşmemişdim.
Aniden başlayan ses-küy ele başladığı kimi de Leyla xalagilin getmesi ile sona çatmışdı. Otaqda var-gel edir, qorxudan elim-ayağım esirdi.

<< 1 ... 56 57 [58] 59 60 ... 200 >>