telefonda yalvardı ki, qayıt gel Nergizle aile qur, qızı ortada qoymusan.
-Bes o ne dedi?
-Dedi men ona yalvarmamışdım menimle yat. Özü istedi. - anam son sözleri deyerken dişlerini qıcayırdı ki, ağzından artıq-eskik söz çıxmasın. - Orxangil de bilirdi günahın yarısı Nergizde idi. Rauf eclaf olsa da onu mecbur etmemişdi. Nergiz her şeyi isteyerek etmişdi. Ondan sonra Orxan da bacısını götürüb bir müddetlik getdi xarice, müalice etdirdi. Ara biraz sakitleşdi qayıtdılar.
-Bes indi... Nergiz necedi? - qeher boğazımda yığılmış, danışmağıma imkan vermirdi.
-İndi yaxşıdır. Merdan arada baş çekir, elaqe saxlayır. Amma evvelki mehribanlıq yoxdur daha. Belke Orxan özü de ele bu işde Merdanı günahlandırır, bilmek olmaz. - anam bir neçe saniye dayanıb beynindeki fikirleri kenara qoyaraq dillendi:
-Neyse. Bunlar daha keçmişde qalıb. Nergiz de günün birinde xoşbext olacaq, sen de. - üzümü elleri arasına alaraq alnımdan öpüb otaqdan çıxdı.

O qeder hissizleşmişdim ki, indi xoşbextlik, seadet kimi mefhumlar mene uzaq idi. Onlar haqqında bir defe olsun düşünmürdüm. Çünki bilirdim, düşünmek menasızdır. Hamı qebul etmişdi ki, men bir defelik bedbext olmuşam ve bunun geriye dönüşü yoxdur...
Aradan keçen günlerde Leyla xala bir neçe defe de bize gelmiş, hele de dediyinin üstünde dayanmışdı. Amma anamın da artıq sebri tükenmişdi ki, son gelişinde kobudluqla bu işin heç vaxt baş tutmayacağını deyib onu yola salmışdı. Düzü, bu zaman üreyimde şükür edirdim ki, ailem buna qarşı çıxıb meni daha bedbext etmeyin terefdarı olmadı.

Bir gün yene otağımda tek-tenha oturmuşdum ki, açılan qapıdan içeri anamla birlikte keçen Aideni görüb hem heyretden, hem de sevincden gözlerim böyüdü.
-Aide... - söyleyib ayağa qalxaraq onu qucaqladım.
-Vefasız qızsan yaman. Men bura gelmesem heç itirib axtarmarsan. - yanaqlarımdan öpüb meni başdan ayağa süzdü.
Bir aydan çox vaxt erzinde o qeder zeiflemişdim ki, özüm bele güzgüde bu halımı görende yazığım gelirdi özüme. Amma Aidenin gözünde

<< 1 ... 59 60 [61] 62 63 ... 200 >>