parlayan bir neçe saniyelik teessüfden savayı onun ağzından bir kelme söz eşitmedim bununla bağlı.
-İki hefteye universitetler açılır. İnan o qeder heyecanlıyam ki, Sumaya. - Aide hemişeki şen sesi ile dayanmadan danışır, ona baxıb ister-istemez gülümseyirdim.
Menim susduğumu görüb üzündeki gülüş sönmüşdü.
-Ne olub sene Sumaya? - bu defe ciddi tonda soruşduğu suala sadece başımı yelleyib:
-Heç ne. - dedim.
Bu sözümden sonra bir daha bizim aramızda bununla bağlı en kiçik bir söhbet de olmamışdı.
Aide getdikden sonra yeniden öz alemime qayıdıb otaqda mehbus etmişdim özümü. Keçen vaxt erzinde özüme gelmekdense daha da saralıb solurdum. Bu halım menim de üreyimce deyildi amma elimden heç ne gelmirdi. Bezen günümü su ile başa vurur, bir tike de yemirdim. Son günler ise bu hal daha da artmışdı. Yemeyin qoxusu bele üreyimi bulandırırdı. Düzüne qalsa, buna teeccüb etmirdim. Derslerin açılmağı yaxınlaşdıqca atamın, Merdanın getmeyime icaze vermeyeceyini düşünüb daha da stress keçirirdim. Bu sebebden iştaham da getdikce kesilirdi. Anam her söhbet açıldıqda meni teselli edir, atamın da, Merdanın da bu qeder qeddar olmayacağını deyirdi. Tehsilim bu halda gözümde en son pillede olsa bele bu qeder ezab-eziyyetle elde etdiyim uğuru heder etmek niyyetinde deyildim.
Ders başlanan günü seher oyanıb dolabdan elime keçen bir dest geyimi eynime keçirdib aşağı düşdükde Merdan evvelce meni teeccüble süzse de heç ne demeden yemeyine davam etdi. Atamın ise üzüme baxmamağına artıq öyreşmişdim ki, keçib yerimde eyleşdim. Qarşımdakı çayı fasilelerle qurtumlayıb başımı aşağı salmışdım. Bir neçe deqiqe sonra atam ayağa qalxıb evden çıxdıqda Merdan hele yerinde eyleşmişdi. Saata baxdıqda artıq Kamil dayının geldiyini düşünüb ayağa qalxaraq qapıya yaxınlaşmışdım ki, gözlediyim kimi Merdanın esebi sesini eşitdim:
-Hara gedir bu?!!! - anama müracietle verdiyi suala yerimde donub qalmışdım.
-Bu gün dersler açılır axı Merdan. Yadından çıxıb? - anam mülayim şekilde cavab verse de Merdan

<< 1 ... 60 61 [62] 63 64 ... 200 >>