buraxmayacaqdı. Öz günahlarımın üstüne dünenden beri ağlıma yeritdiyim fikir geldikde ise o günahsızı düşünüb düşdüyüm bataqlıqda daha da boğulurdum..
Merdanın qışqırtısı qulaqlarımda dayanmadan eks-seda verir, başımı tutub mümkün qeder divara qısılmışdım. Anam meni özüme getirmeye çalışsa da bir neçe sesleyişden sonra cavab vermediyimi görüb otaqdan çıxmışdı. Meni her şeyden, her kesden çox seven qardaşımı bu hala getirdiyime göre nifretim, kinim artır, özümü öldürmek heddine çatırdım. Bu fikir keçen heftelerde ağlımdan defelerle keçse de cesaretim yetmirdi, ede bilmirdim.

Merdanın hirsini hele de özlüyümde hezm etmemişdim ki, anam içeri girib üzünde qeribe ifade ile mene baxıb ardınca:
-Atan aşağıda seni gözleyir. - dedikde o zaman hemin ifadeni anlamışdım. Teeccüble anama baxırdım ki, o özü meni qabaqlayıb:
-Men de bilmirem. - dedi.
Güclükle ayağa qalxıb güzgüde saç-başımı düzeldib anamın arxasınca qonaq otağına yollandım. İçeri keçdikde atam bir anlıq baxışlarını üzümde cemlese de növbeti anda nezerlerini başqa semte yöneltdi. Yanındakı stulda eyleşen Merdan ise başını bele qaldırmadı. Asta addımlarla yerimde eyleşerek başımı aşağı salıb barmaqlarımla oynayırdım. Aradan keçen saniyeler iller kimi uzun gelirdi. Atamın ne meqsede meni bura çağırdığını düşünüb içim içimi yeyirdi.
-Sabahdan derse gedirsen. - atamın zehmli sesle dediyi sözler evvelce mene çatmamışdı. Ardınca Merdanın qışqıra-qışqıra ayağa qalxdığını gördükde yenice derk edirdim.
-Ata sen ne danışırsan?!! Hara gedir bu?! - Merdanı bele gördükce bir neçe saat evvelki halı gelirdi gözümün qarşısına.
-Merdan sen ne vaxtdan menim qabağımda qışqırırsan?! - bu defe atamın qışqırtısını eşidib oturduğum stulda daha büzüşüb, qısılırdım. Anam Merdanın yanında onu sakitleşdirmeye çalışsa da bütün seyleri havayı idi.
-Ata bu qız heç yere getmeyecek!
-Ne vaxt ki, men ölsem onda sen bu evle bağlı qerarları verersen!!! - atamın son sözü qarşısında Merdan susub qezeble, az qala qaçaraq evden çıxdı.

<< 1 ... 64 65 [66] 67 68 ... 200 >>