razılaşıb son geceni betnimdeki varlığı qucaqlayaraq başa vurmuşdum. Gözlerim dolduqca özümü ele alır, bu qerarın her kes üçün yaxşı olduğuna inandırırdım özümü. Her ne qeder bu uşağı mehv etmeye icaze vermeyeceyimi düşünsem de anamın bir sözüne heç ne demeden razılaşmışdım. Deyesen özümü, ailemi betnimdeki varlıqdan daha çox düşünürdüm. Buna göre vicdanım sızlasa da övladımın başqa seçimim olmadığını başa düşeceyine inandırırdım özümü.

Seher oyandıqda deqiqelerle yatağımda o teref-bu terefe qıvrılıb qalxmaq istemesem de anam qapıda göründükde yataqdan qalxıb güzgü qarşısında dayandım. Ağlamaqdan, yuxusuzluqdan gözlerim hem qızarmış, hem de şişmişdi. Dolabdan bir dest paltar götürerek eynime keçirib vaxt itirmeden evden çıxdıq. Qapıdan çıxdıqda qarşımda Kamil dayını görüb teeccüblensem de onun bezi mövzularda sözün esl menasında "lal-kar" olduğunu yadıma salıb rahatlıqla maşına eyleşdim. Anamla yan-yana eyleşib kelme kesmirdik. Men öz abu-havamda bu gün başıma gelecekleri düşünür, etim ürpeşirdi. Anama belli etmeden elimi yavaşca qarnıma aparıb sıxır, üreyimde ondan defelerle üzr isteyirdim. Elimden bundan başqa heç ne gelmirdi...
Çox keçmemiş xestexanalardan birinin qarşısında dayandıqda anamla birlikte maşından düşüb binaya daxil olduq. Her şey evvelceden danışılmışdı ki, qeydiyyat bele aparılmadan analizler üçün qan alınmış, ardınca ultrases müayinesine gönderilmişdik. Xestexanaya girenden içime nece qorxu dolmuşdusa ağzımı açıb bir kelme de etmemişdim. İndi ise müayine otağında hekimin bir neçe sualını cavablandırıb gösterilen yere uzandım. Heyecandan el-ayağımın esmeyi hekim diqqetinden qaçmamış, gülümseyerek:
-Deyesen ilk övladınızdır? - deye soruşdu.
-Aha. - boğuq halda dillendim.
-Atalı-analı böyüsün. - deyib qarşısındakı monitoru açdıqda hele de fikrim dediyi sözde qalmış, üreyim yeniden sancmışdı ki, aniden bütün otağı bürüyen sesi eşitdikde diksindim.
-Qorxmayın. Övladınızın ürek döyüntüsüdür. - deye hekim dillendi.
Döyüntü sesini eşidib

<< 1 ... 69 70 [71] 72 73 ... 200 >>