gülümsedikde rahatlamaq evezine daha da sıxılırdım.
-Çantaya daha ne qeder eziyyet vermek fikriniz var? -onun bu sualı qarşısında çaşıb qalmışdım.
Özüm de ferqinde olmadan içeri girenden beri çantamı nece sıxmışdımsa ele de qalmışdım. Utancaq halda çantamı kenara qoyub üzüne bir saniyelik baxışdan sonra yeniden başımı aşağı saldım.
-Kenara qoymağınız üçün demedim. Sadece sual verdim. Her deyileni etmek mecburiyyetinde deyilsiniz. - o sesini ne qeder mülayim göstermeye, meni qorxutmamağa çalışsa bele bu çox da uğurlu alınmırdı.
Getdikce divana daha da qısılır, görünmez olmağa çalışırdım sanki. Burda olduğum iki saat erzinde o meni tanımaq, menden ne ise öyrenmek üçün suallar verse de heç birine cavab vermemişdim. Vaxt tamam olub otaqdan çıxdıqda ise:
-Yaşadıqlarınızı arxada qoymağı bacarın. Özünüzle danışmaq da size heç ne qazandırmayacaq. - deyerek gülümsedi.

Eve gelene qeder ağlım hele de onun dediklerinde qalmışdı. Görünüşde heç de yaşlı olmayan, tecrübesi az olan insanın bu cür analiz etmeyi doğrusu, mene teeccüblü gelmişdi. Bu fikirle eve daxil olduqda anam gülerüzle meni qarşılayaraq ilk seansın nece keçdiyini, neler danışdığımızı xeber almaq üçün dayanmadan suallar verir, men ise sadece "he" ya da "yox" demekle kifayetlenirdim. Bunun ilk ve son olduğunu demek üçün dilim qaşınsa da hazırda o qeder yorğun idim ki, yuxarı çıxıb özümü yatağa atdım. Nece yuxuya getdiyimi bilmirdim amma evde yükselen ses-küye oyanıb qaçaraq pillekenlere teref getdim. En son Merdanın qışqırtısını, ardınca çırpılan qapı sesini, sonra ise anamın ağlayışını eşidib donub qalmışdım. Merdanın en son qışqıra-qışqıra:
-Ecel getirib onu bura. - dediyini eşidib hele de heç ne anlaya bilmirdim.
Başımı eyib baxdıqda telaşlı halda atamın da onun arxasınca evden çıxdığını görüb celd aşağı düşüb anamın qarşısında dayandım:
-Ne olub? Merdan niye qışqırırdı?
Anam hıçqırıqları arasından derinden nefes alıb:
-Rauf gelib. Merdan da öyrendi fitillendi çıxdı evden. - dedikde özümü aniden

<< 1 ... 77 78 [79] 80 81 ... 200 >>