qaynar qazanın içine atılmış kimi hiss etdim.
Her şey yeniden tekrarlanırdı. Özümü cüzi de olsa sabitlemişdim ki, ses-küyler, qışqırıqlar yeniden başlamışdı heyatımızda.
Başımı divanın küncüne yaslayıb her an gelecek bir xeber gözleyirdim. Üreyim qorxudan az qala ağzımda döyünürdü. Aradan iki saata yaxın vaxt keçse de hele bir xeber yox idi. Anam da eynile menim kimi perişan halda gözünü gah qapıya, gah qarşısındakı telefona zillemiş, arabir atama, Merdana zeng etse de heç biri cavab vermirdi. Geceden xeyli keçmiş atam yorğun halda içeri keçdikce ikimizin de gözleri Merdanı axtarırdı. Anam ağzını açıb soruşmaq isteyirdi ki, atam onu qabaqlayıb:
-Merdan dostugilde qalacaq. - deyib keçib divanda eyleşdi. - Rehile mene çay süz.
Men hele de ağzımı ayırıb atam diqqetle baxır, neler olduğunu öyrenmeye çalışırdım ki, anam işare ile yuxarı qalxmağımı dedikde maraqdan boğularaq durub otağıma getdim. Otağımda aşağı yuxarı var-gel edir, sebrsizlikle anamın gelmeyini gözleyirdim. Keçen deqiqelerde Merdanın Raufa neler edeceyini düşündükce beynim donurdu sanki. Diger terefden atamı görüb arxayın olmuşdum az da olsa. Amma yene de içimde narahatlıq var idi. Astaca açılan qapıda anamı gördükde bir-iki addım yaxına gelib diqqetle üzüne baxırdım.
-Qorxma Merdan yaxşıdır. Amma Rauf xestexanadadır. - anam ehtiyatla dillendikde gözlerim bereldi.
-Ne... Ne olub ki? - kekeleyerek bir teher ağzımı açdım, nehayet.
-Siz menim axırıma çıxacaqsınız bir gün. ,- anam deyinib stula eyleşdikde men hele de olduğum yerde qalmışdım. - Merdan gedib Raufu hardansa içende tapıb mindirib maşına aparıb ölümüne döyüb. Atanla Faiq özünü çatdırmasa Allah bilir döye-döye öldürecekdi. Atan da işe polis qarışmasın deye aparıb öz xestexanalarına. Veziyyeti ürekaçan deyil. Qolu qırılıb, özü de yaman gündedi. - anam danışdıqda Merdanı, Raufu beynimde canlandırır, Merdanın heftelerdir içinde yığılan zeheri çöle nece axıtdığını tesevvür edirdim.
-Bes Merdan? - anamın dedikleri qarşısında sözlerim

<< 1 ... 78 79 [80] 81 82 ... 200 >>