işlerine göre Bakıya qayıdırdı.
O vaxtlar yaşım az idi deye çox güman ki, evde geden bu söz-söhbetleri derk etmemişdim. İndi ise anamın bu dediklerinden sonra sehv bir addıma göre az qala uçuruma geden ailenin yaşadıqları mene olduqca derinden tesir etmişdi. O heç sağalmaya da bilerdi. Etdiyi axmaqlığa göre ata-anasını ömür boyu gözüyaşlı qoya bilerdi. Bunlar beynimden keçdikce kederim, teessüfüm, eyni zamanda Raufa qarşı yaranan esebim, hirsim üzümde nece eks olunmuşdu bilmirem anamın sesi qulaqlarımda cingildeyende fikirlerden ayıldım:
-Daha geride qaldı her şey. Rauf da öz sehvini başa düşüb.
Eşitdiklerim beynimi ele doldurmuşdu ki, anama hansı sözle qarşılıq vereceyimi bilmediyim üçün yaxşısı getmekdir deye düşünüb ayağa qalxdım:
-Aha. Derslerim var men gedim. - deyerek celd addımlarla otağa qalxdım.

Kitabları qarşıma qoyaraq donmuş hissiyatımı eritmeye çalışıb fikrimi derslerime yöneldirdim. Bir müddet sonra heqiqeten de başım derslerime qarışıb beynimdeki fikirleri arxa plana atdıqda vaxtın nece keçdiyini bele bilmemişdim ki, başımı gömdüyüm kitablardan açılan qapı sesine ayılmışdım.
-Yemek vaxtıdır. Gel. - Merdanın dünenden beri hele de sovuşmayan esebi sesini duyub stuldan qalxıb yanına geldim.
-Yemekden çox zeher verene oxşayırsan. - deyib üzünü güldürmeye çalışsam da çox müveffeq ola bilmemişdim.
-Ağzın qeder başın işleseydi indi defter-kitabı qucaqlayıb oturmazdın. - ciddi halda dediyi söze sadece göz süzdürmekle kifayetlenib onu azca iteleyerek aşağı düşdüm.
Yemek başlayandan beri her kes deyib gülse de birce Merdan idi hele de eseble yemeyini yeyib tez de otağına qalxan. Ağlım Merdanda qaldığı üçün şam yemeyinden sonra birbaşa otağına qalxıb qapını taqqıldadıb içeri keçdikde yatağında elini başının altında çarpazlaşdırıb uzanmış, gözleri ile niye geldiyimi soruşurdu sanki.
-Evde darıxdım. Sabah da bazardı. Belke çıxaq biraz gezek? - xefif tebessümle üzüne baxıb müsbet cavab gözleyirdim.
Bu sözüme bendmiş kimi celd yataqdan

<< 1 ... 7 8 [9] 10 11 ... 200 >>