sakitliyi tapırdım sanki. Bu sebebden beynimi yoran sualları daha diqqetle düşünür, bir cavab axtarırdım. Menim bu defeki susqunluğumdan o ne anlamışdı bilmirdim ancaq o da bu deqiqeler erzinde kelme kesmemişdi. Deyesen meni teklikde qoymağın en doğru seçim olduğunu o da anlayırdı.
-Bu gün necesiniz Sumaya? - axır sükutu o pozub dillendi.
Başımı qaldırmadan hele de gözümü yerdeki xalıya zillemişdim. Hemin vaxt sükutu ikinci defe çalan telefon sesi pozmuşdu. Telefonu niye sessiz rejime qoymadığıma göre üreyimde özümü mezemmet ede-ede çantamı qucağıma qoyub çalan telefonu axtarırdım. Nehayet, elime aldıqda ekranda Raufun nömresini görüb hemin an ne hala düşmüşdüm bilmirdim ancaq Kerim narahat halda qabağa gelib:
-Yaxşısınız? - deye soruşdu.
Ellerim titreyir, gözlerim dolmuş halda başımı qaldırıb Kerime baxırdım. Rauf deyesen ehd elemişdi men öz sakitliyim berpa etdiyim anda her şeyi darmadağın etmeye. Esen barmaqlarım arasında telefonun hele de çaldığını görüb bu defe Kerim dözmeyerek telefonu menden alıb ayağa qalxdı:
-Alo. Kim lazımdır? - onun zehmli sesini eşitdikde hele yenice derk edirdim Kerimin telefonu menden alıb danışmağa başladığını. Teeccüble gah boş qalan elime, gah da telefonu qulağına qoyan Kerime baxa-baxa qalmışdım.-Ele bil ki, men sizden soruşdum. - Kerim temkinle danışdıqca yavaş-yavaş özüme gelib aradan keçib geden dialoqları xatırlamırdım. Rauf qarşılıq olaraq ne cavab vermişdi bilmirem Kerim gözleri ile sanki menim sakit olmağımı deyib qapıdan çıxdı. Hele Raufun zengini hezm etmeden, derk etmeden indi de o Kerimin bu hereketine mat-meettel baxa qalmışdım. Gözlerimi yumub 10-15 saniye erzinde fikrimi toplayıb nehayet ayağa qalxaraq qapıya teref gedib neler olduğunu aydınlaşdırmağa çalışırdım ki, Kerim menden evvel davranıb içeri keçdi. Heyretimi bir kenara qoyub qezeble Kerime baxırdım. Bu baxışlarımın sebebini deyesen anlamışdı ki, yene meni qabaqlayıb:
-Size lazımlı biri olsa özünüz açardınız. ,-deyerek telefonu mene uzadıb davam etdi.

<< 1 ... 82 83 [84] 85 86 ... 200 >>