- Buyurun eyleşin. - yeniden onun hökmlü sesini eşitdikde o içeri girenden beri dilimin ucuna gelen sözleri udmalı olmuşdum. Elimdeki telefonu sıxıb:
-Men daha getsem yaxşıdır. - deyib çantamı götürmeye çalışırdım ki, yeniden Kerimin sesini eşitdim:
-Seans hele bitmeyib.
-Ola biler. Amma men getmek isteyirem.
-Men ele bilirdim sizin ağzınızda diliniz yoxdur. - bu defe üzüme baxaraq tebessümle dillendikde iki seansdır onun heç bir sualına cavab vermediyimi, heç bir reaksiya vermediyimi xatırlayıb, doğrusu, utanmışdım. Başım aşağı keçib divanda eyleşerek onun hemişe yanıma qoyduğu vereqe bu defe cızma-qara edib susurdum. Vaxt tamam olduqda ise daha bir kelme danışmadan ayağa qalxıb otaqdan çıxdığım zaman Kerim:
-Ne zaman ehtiyacınız olsa ya zeng edin, ya da buraya gelin. Men size elimden gelen qeder kömek etmeye çalışacağam. - deyib susdu. Onun bu sözlerine qarşılıq yene de öz susqunluğumu saxlayıb otaqdan çıxdım.
Yol boyu fikrimde Rauf fırlanır, onun niye zeng etdiyini, ne istediyini düşünürdüm. Düzü, Kerim olmasa da çetin ki, özümü toplayıb zengine cavab vere bile idim. Diger terefden onların arasında söhbete ağlım ilişmişdi. Her şeyi düşünmekden, fikirleşmekden, nelerise hesablamaqdan, qorxmaqdan, çekinmekden artıq o qeder yorulmuşdum ki...
Nehayet, eve gelib çatdıqda anam yene meni qapıda qarşılayıb sorğu-suala tutmuşdu. Suallarını hemişekitek "he,yox"la cavablandırıb birbaşa otağıma qalxdım. İki gündür yene Rauf ucbatından yuxularımı qatmışdım deye indi özümü yatağa atıb derin yuxuya getmişdim. Oyandıqda yuxulu gözlerimi gücle açaraq havanın artıq qaraldığını görüb esneyerek yerimde dikelib tumbanın üstündeki lampanı yandırdım. Ayağa qalxıb el-üzümü yumaq üçün hamam otağına keçmek isteyirdim ki, açılan qapıdan içeri keçen Merdanı görüb gözlerim bereldi. Günler, hefteler olmuşdu ki, o bu otağa ayaq basmırdı. Halbuki her seher işe getmezden evvel mene baş çekib, hemişeki sözleri ile iynelemese rahat qalmazdı. Keçmişimdeki xatireleri qovub diqqetle

<< 1 ... 83 84 [85] 86 87 ... 200 >>