aniden sesini telaş bürümüşdü:
-Sumaya, ne olub? Ne danışırsan? Hardasan sen? - arabir esen külekden çölde olduğumu anlayıb o yeniden tekrar etdi:
-Sumaya hardasan sen?!
Etdiyim özüme yavaş-yavaş çatdıqda bu zenge göre hardasa peşman olsam da vecsiz damarım tutmuşdu ki, heç ne demeden zengi sonlandırıb başımı dizime yasladım. Ardınca defelerle zeng, ismarıc sesi eşitsem bele başımı qaldırıb baxmağa ne halım var idi, ne de marağım...Havanın soyuğu canıma işleyib meni dondursa da indi sadece beynimde atamın dedikleri fırlanırdı. Onun gözlerindeki meyusluğu, çiyinlerindeki ağırlığı duyub daha da qeherlenirdim. Soyuqdan artıq ellerim göyermiş, çenem tir-tir esirdi ki, bir neçe addım uzaqlıqda anamın sesini eşidib başımı qaldırmaq istesem de özümde o gücü tapa bilmirdim.
-Deli olmusan sen?! - anamın heyecanla, qışqıraraq dediyi sözlere qarşılıq hele de başım dizimin üstünde idi.
Yaxına gelerek başımı qaldırıb üzüme baxır, yaxşı olduğuma emin olmaq isteyirdi.
-Kerim zeng elemese sehere qeder qalıb donacaqdın burda. O uşağı da orda qorxutmusan. Ne olub sene?! - anam danışsa da bir terefden göz yaşlarıma deyen küleyin soyuqluğu diger terefden hele de beynimin heç neyi qebul etmemesi imkan vermirdi ki, anama ne ise cavab verim. Susub dinmediyimi gören anam meni gücle ayağa qaldırıb otağıma apardı. Bir neçe defe meni danışdırmağa cehd etse de bunun müşkül mesele olduğunu anlayıb fikrinden daşındı. Son günler nisbeten özüme gelib, beynimde, düşüncelerimde azca sabitlik yaratmışdımsa indi atamla aramızda olan hadiseden sonra yeniden başa qayıtmışdım. Sehere qeder gözüme zerre yuxu getmemişdi. Fikrimde defelerle atamın sözlerini tekrarlayır, baxışları ise gözümün qabağından getmirdi. Bunların hamısının sebebkarı özüm olsam da indi bu baxışlara döze bilmirdim. Mendeki eqoistlik ya da düşüncesizlik olsa da hazırda bunlar meni düşündürmürdü. İndi ancaq atamın ağuşuna sığındığım, Merdanla her saat dalaşdığımız o günlere qayıtmaq isteyirdim. Bayaqdan özümü saxlamışdımsa

<< 1 ... 87 88 [89] 90 91 ... 200 >>