qalxıb:
-Yaxşı olar. Hazırlaş maşında gözleyirem. - deyib gödekçesini götürüb otaqdan çıxdı.
Onun teklifimi bu qeder asan ve meni cırnatmadan qebul etmeyi mene hem teeccüblü gelmişdi, hem de hiss edirdim ki, Merdanın esebi sadece dünenki mesele ile bağlı deyildi. Daha da lengimeden eynimi geyinib anamgile de xeber verdikden sonra addımlarımı tezleşdirib darvazadan çıxaraq maşına eyleşdim.
-Hara gedek? - mene doğru eyilib dillendi.
-Ferqi yoxdur. - demeyimle maşını işe salmağı bir olmuşdu.
Yola çıxdığımızdan beri heç birimiz bir kelme de danışmamışdıq. Yarım saatlıq sessiz davam eden yolun sonunda gözüm uşaqlığımızda hemişe geldiyimiz ancaq uzun illerdir yaxınından bele keçmediyimiz parka sataşdıqda anlıq emosiya ile qışqırdım. Maşından düşüb beş yaşlı uşaqlar kimi sevinerek ora-bura baxırdım:
-Bura gör neçe ildir gelmirik. Nece sevindim. - üzümdeki sevinc ve gülüşle Merdana baxırdım.
-Men arada gelirdim. - gülümseyerek dedikde Merdana qanlı baxışımın ardından yanına gelerek:
-Ve meni getirmirdin. - deyerek bütün gücümle ona yaxşıca bir yumruq vurmuşdum.
-Az danış görüm. - qolunu boynuma dolayıb yavaş-yavaş parkın içerilerine doğru gedirdik.
Her addımda xoşbext keçen uşaqlığımdan fraqmentler gözümün qarşısından keçirdi. Merdanla burada üst-başımızı quma, palçığa buladıqda qorxudan gizlenmeye yer axtarmağımız, anam bizi bu halda gördükde böyükdür deye Merdanın qulağını çekmeyi - her şeyi bir-bir xatırlayıb kövrelmiş, gözlerim dolmuşdu.
Boş oturacaqlardan birinde oturub her ikimiz düşüncelere qapılmışdıq. Men ise hele de gözyaşımı, kövrekliyimi yox ede bilmirdim.
-Ne oldu? - eli ile başımı qaldırıb üzüme baxırdı.
-Heç. Uşaqlığımız yadıma düşdü. - daha da Merdana sığınıb, başımı çiynine qoydum. -Bir defesinde mene yaxın gelen oğlanı nece döymeyin yadında? Anası eve qeder gelmişdi.
-Halalı olsun atdığım tepikler ona. -dediyinde özümü saxlaya bilmeyib gülmüşdüm.
Aniden ağlıma gelen fikirle başımı qaldırıb dillendim:
-Ne olub sene? Niye bu qeder

<< 1 ... 8 9 [10] 11 12 ... 200 >>