sene qulaq asmağa hazıram. Bunu sene psixoloqun kimi yox bir dostun kimi deyirem. - o, azca gülümseyib susduqda başımı dikeldib:
-İsteyir illerle bura gelim yene de size ne psixoloq kimi ne de dost kimi üreyimdekileri açıb demek fikrin deyilem! Siz de, anam da bunu başa düşseniz yaxşı olar! - azca yuxarı tonda deyib geldiyim kimi de otaqdan çıxdım.

Men kifayet qeder ezab çekirdim. İndi de Kerimin bu tekidleri, mene kömek etmeye çalışması eseblerime toxunur, meni özümden çıxarırdı. Belke de sehv edirdim. Ona qarşı kobudluq edib heç bir günahı olmadan ona lazımsız sözler demişdim. Ancaq bunların heç biri özümden asılı deyildi.

Günler, hefteler bu minvalla keçir, heyatımızda her şey olduğu kimi qalırdı. Atam da, Merdan da mene qarşı münasibetde yene eyni idiler. Buna artıq getdikce öyreşmişdim. Daha evvelkitek özümü mehv etmesem de yene yadıma düşdükce qeherlenirdim. Her kes bu veziyyeti sanki bele de olmalı imiş kimi qebul edib bir kenara çekilmişdi. Özümü evde yox, daha çox mehmanxanada hiss edirdim. Ailemizde evvelki mehribanlıq, istilik qalmamışdı sanki. Kerimle olan seanslarda da bir deyişiklik olmamışdı keçen vaxt erzinde. Yene susaraq gedib susaraq qayıdırdım. Aramızda bezen kiçik söhbetler, kiçik zarafatlar olsa da bir kelme de olsa ona baş verenleri ya da narahatlığımı danışmamışdım. Buna hele de hazır deyildim...

Ailemizde Hemişe yeni ilin gelişi heyecanla gözlenilse de bu defe evdeki abu-hava temteraqlı yeni ile heç de hazır deyildi. Düzü, özümüz de yeni il hayında deyildik. Her kes bir qırağa çekilib qalmışdı. Gözlediyim kimi axşam yemeyini sakitlikle yeyib men otağıma qalxmış, Merdan da dostları ile birge çıxmışdı. Bununla da yeni il axşamı bitmişdi. Növbeti günlerde ise başım imtahanlara qarışdığından otaqdan burnumun ucunu da çıxartmırdım. Günüm ancaq kitab-defterle keçirdi. Demek olar ki, bütün imtahanları uğurla başa vurmuş, birce sonuncusu qalmışdı. Yene gecikdiyimden seher qaçaraq evden çıxıb özümü çatdırmışdım. Kamil dayı bir neçe

<< 1 ... 90 91 [92] 93 94 ... 200 >>