günlük icaze almışdı deye axır iki imtahana özüm tek gedirdim. Rahatlıqla imtahanı yazıb binadan çıxdıqda bu gün Kerimle seansımız olduğunu yadıma salıb saata baxmaq üçün telefonu çantamdan çıxartdıqda anamdan bir neçe defe zeng geldiyini görüb, düzü, heyecanlanmışdım. Qayıdıb anamı yığdıqda onun sevincle zengi cavablandırdığını görüb derinden nefes aldım.
-İstedim eve gelende deyim amma döze bilmedim. - anamın şen sesi bütün evi bürümüş, qulaqlarımı az qala zedeleyirdi.
-Ne olub?
-Merdan evlenir! - anam bu defe daha sevincek, ferehle dillendikde olduğum yerde qurumuşdum.
Bu xeberi artıq son bir neçe ildir gözlesek de xeyalımda heç vaxt bu cür canlandırmamışdım. O, bu xeberi özü mene çatdırmalı idi. Men ise qarşılığında onu var gücümle qucaqlayıb ağız dolusu tebrik etmeli, sevincimden ağlamalı idim. İndi ise sadece gözümün dolmağı ile kifayetlenmişdim. Bir terefim bu xebere hedsiz derece sevinse de diger terefim çöküntüde idi. Dayanmadan Merdanı, onun toyunu düşünüb özümü saxlaya bilmirdim. Men öz toyunda qardaşımla oynaya bilmeyecekdim? O öz toyunda birce bacısının üzüne baxmayacaqdı?...
Bunları düşündükde özüme hakim ola bilmir, dayanmadan ağlayırdım. Hardasa oturub sakitleşmek istesem de ayaqlarım meni yeniden Kerimin otağının qarşısına getirmişdi. İçeri girdikde meni bu halda görüb yaxına gelib dayanmadan suallar verse de men yene hemişeki kimi susur, növbeti anda ise özümü saxlaya bilmeyib Kerimi qucaqlayaraq hönkürmüşdüm...Deqiqelerdir elimdeki su bardağına nezerlerimi dikib Kerimin tekidlerine baxmayaraq bir kelme de danışmırdım. İçeri keçenden onu nece qorxutmuşdumsa meni gücle sakitleşdirib divana eyleşdirmişdi. Anamın sözleri qulaqlarımdan getmir, arabir gözlerim dolsa da özümü ele alırdım. Onsuz buraya geldiyime peşman idim, indi yeniden Kerimin qarşısında acizliyimi göstermek istemirdim. O ise gözlerini mene dikib ne ise demeyimi gözleyirdi.
-Üzr isteyirem sizi narahat etdim. - ağlamaqdan batan sesimle dillendim.
Menim bu sözüme Kerim

<< 1 ... 91 92 [93] 94 95 ... 200 >>