Sentyabr, 2005.
-Zeyneb! Oyan saat 7-di gecikirik!
Gözümü yavaş-yavaş açıb başımın üstünde rus allahı kimi dayanıb qışqıran Samire key baxışlarla baxırdım. Seherin bu çağı meni hansı münasibetle oyatdığını öyrenmek üçün yataqda biraz dikelib gözlerimi ovuşdura-ovuşdura -yuxunda meni görmüsen?nedi Samir?-deye acılamağa başladım.
-Zeyneb bugün mektebler açılır unutdun deyesen,-yatağımın yanında dayanıb ne reaksiya vereceyimi diqqetle izleyirdi.
Ancaq men bugün deyesen Samiri başa düşmemek üçün and içmişdim. Hele de yuxulu gözlerle key kimi üzüne baxırdım ki, birden beynime siqnal çatdı.
-Ay aman!- elimi üzüme tutdum, - men tamamile unutmuşam. Çıx Samir çıx tez ol geyinim,-ayağa qalxıb celd onu otaqdan çıxardıb geceden ütüleyib şkafa qoyduğum mekteb paltarlarımı çıxardıb geyinmeye başladım.
Qardaşım Samir menden bir yaş kiçik olsa da menim her zaman zeif ve cılız bir qız olduğumu nezere alan anam menden muğayat olması üçün bizi eyni sinife qoymuşdu. Doğrusu kenardan baxan onun menden balaca olduğunu yox hetta bir neçe yaş böyük olduğunu deyirdiler her zaman. Bundan elave atam işi ile elaqedar tez-tez xarice getdiyine göre Samir evdeki bütün mesuliyyeti de öz üstüne götürerdi hemişe.
Biz artıq 8-ci sinife gedirdik. Bu il mektebe bizimle birlikde bir nefer daha-bacımız Zehra da gelecekdi. Eynimi geyindikden sonra hamam otağına gedib el-üzümü yuyub ardınca metbexe getdikde hamı süfre arxasında yemeyini yeyerken men yene gecikmişdim.
-Zeyneb celd ol otur bir tike bir şey ye. Onsuz arıq cılız bir şeysen külek esse yıxılacan,-anam deyine-deyine çayı süzüb qarşıma qoydu.
Anamın tekidlerine baxmayaraq Heç ne yemeden bir-iki qurtum çay içib güzgünün qarşısına keçib daha da gec olmadan saçlarımı hörmeye başladım. Hele yeddinci sinifi bitirmeyimden üç ay keçse de sanki özümü daha da böyümüş hiss edirdim. Güzgüde özüme baxdıqda üz cizgilerim artıq getdikce, nece deyerler , yerine otururdu sanki. Mükemmel gözelliye sahib bir qız olmasam da uzun, sarı saçlarım ve bir

[1] 2 3 ... 106 >>