ki , onu qarşımda görüb olduğum yerde donub qaldım. Menim çaşqınlığımı başa düşen Xalid mene bir neçe addım yaxınlaşıb
-Ağca qız qorxma ,- deyib gülümseyerek sözüne davam etdi ,- iki gün sonra gedirem qayıtdıqdan bir neçe ay sonra ise seni telebe olaraq görmek isteyirem. Sene inanıram. Bilirem bacaracaqsan. Özüne yaxşı bax ,- ani bir hereketle alnıma kiçik bir öpüş qondurmuş , men özüme gelene qeder ise Xalidin izi-tozu qalmamışdı. İki il erzinde eli elime deymeyen adam indi hansı cesaretle meni öpmüşdü deye öz-özlüyümde düşünsem de cavab tapa bilmirdim.
Onun gedişinden günler , hefteler keçir , men ise başımı sadece derslerimle ve hazırlıqlarla qatmağa çalışırdım. Samirle seçdiyimiz peşeler ferqli olduğu üçün getdiyimiz hazırlıqlar da ferqli idi. Bu sebebden , hemçinin çox qaynayıb-qarışan biri olmadığım üçün tek gedib-gelirdim bütün hazırlıqlara.
Bu hazırlıqlar ise meni düşüncelerden ayıran yegane meşğuliyyet idi. Xalide qarşı hiss etdiklerim sevgi idi yoxsa bağlılıq bilmirdim ancaq bu iki ilde ona hedsiz öyreşmiş , onsuz darıxırdım. Dehlize çıxanda onun her zaman dayandığı yerin boş olduğunu gördükde içimdeki darıxmaq hissim daha da tüğyan edirdi. Mektebin her bir küncünde onunla bağlı xatirelerim yadıma düşürdü. Gedişinden iki ay sonra heç gözlemediyim halda Xalidden mektub almışdım. Yaxın dostu Perviz vasitesile mektub Şefeqe ardınca ise mene çatmışdı. Mektubun ondan olduğunu bildikde sevincden bir neçe deqiqe açmağı bele unutmuş , mektubu köksüme sıxaraq Xalidi düşünürdüm. Nehayet , Şefeqin
-Ay qız aç görek ne yazıb uşaq ,- müracietinden sonra özüme gelib mektubu açmışdım.
"Ağca qız xeberlerini alıram derslerin yaxşı gedirmiş. Bele davam et. Fikrin ancaq derslerinde olsun. Öpürem gözlerinden "
Bu bir neçe cümlelik mektub menim üzümün gülmeyine sebeb olmuşdu. Defelerle oxuyub Xalidin sözlerini sözlerini beynime hekk edirdim. Menim sessiz dayandığımı gören Şefeq sebrini basa bilmeyib
-Ne yazıb axı? Bayaqdan gözünü çekmirsen ,- deyerek mektubu alıb

<< 1 ... 9 10 [11] 12 13 ... 106 >>