qezeble üzüne baxırdı.
-Xalid ne olub? Bu ne demekdi?!
-Qadir dayı sizin qızınız menden xebersiz menden boşanır !!
Sesi qulaqlarımda cingildeyirdi. Hamı heyretle ve qezeble üzüme baxırdı. Sanki tamaşa gösterirem.
Atam ise mene teref dönüb çaşqınlıqla mene baxırdı. Gözlerim dolmuşdu artıq. Hem qorxudan , hem de heyecandan.
-Zeyneb Xalid dediyi düzdü?! ,- atam qerarsızlıq qarışıq hikke ile soruşdu.
-Düzdü ,- bu sözü demeye özümde hardan cesaret tapmışdım bilmirem ancaq söz ağzımdan çıxmışdı.
-Hele bir utanmadan danışır !! Zeyneb seni tike-tike doğrayaram ! ,- deye Xalid ireli atılıb qışqırdı.
-Sen öz qaynatdığın zibillere bax ! ,- dilim açılmışdı artıq. Meni susduran tapılsa en azından ölümden canım qutarardı.
-Her gece harda qaldığına bir bax sonra gel üstüme düş !
-Çox maraqlıdı harda qaldığım?!
-Maraqlı olsa senden soruşardım ! Mehkemeye getmezdim !
Xalid üstüme gelib qolumdan tutdu.
-İndi göreceksen harda qaldığımı ,- deyib az qala meni sürüyürdü.
Samir qarşısına keçib ona mane olmaq istese de Xalid hazırda heç kime qulaq asacaq veziyyetde deyildi.
-Zeynebi burax Xalid! Meselenizi sonra hell edersiz ! ,- deye hem atam , hem de Elşad dayı dillense de Xalid dayanmırdı.
-Xahiş edirem qarışmayın siz! Samir Ömeri getir maşına !
-Men seninle heç yere getmirem ! Burax qolumu sarsaq !
Getirib meni zorla maşına otuzdurub Ömeri de qucağıma qoydu. Özü ise celd sükan arxasına keçib maşını sürmeye başladı.
-Mene maraqlı deyil sen saxladıqlarınla harda qalırsan !
-Ya dilini dinmez yerine qoy ! Ya da men bilirem ne etmek lazımdı senin o diline !!!
Bu sözden sonra yol boyu bayaqkı heyasız Zeyneb sesini kesmişdi. Özüm de sebebini bilmirdim ancaq Xalide qarşı evvelden mende yaranan qorxu var idi ki , bunu heç cüre yox ede bilmirdim. Yarım saat davam eden yolun sonunda gelib bir binanın qarşısında saxladı. Men de ağzımı ayırıb o teref bu terefe baxır , niye bura geldiyimizi öyrenmeye çalışırdım. Maşından enib gelib qapını açdı.
-Düş

<< 1 ... 100 101 [102] 103 104 ... 106 >>