qaytarıb gülümseyerek üzüne baxırdım.
Qapıdakı söhbetimizi bitirib , nehayet , restorana yollanmışdıq. Deyesen heqiqeten gecikmişdik. Anamgil bizden evvel gelib qonaqlarla maraqlanırdılar.
-Sizi zorla Bakıda saxladıq bu defe de gecikdiniz ,- deyib anam bizi mezemmet ederek öpüb qucaqladı.
Ömer ise şarlarla , bezeklerle dolu mekanı görüb qucağımızdan nece düşüb qaçdısa tort kesilene qeder Ömeri masa arxasına getire bilmedik. Xalidin dostlarının uşaqları ile bütün geceni oynamışdı.
Ailemizle , dostlarımızla birlikde unudulmaz bir gece keçirmişdik. En unudulmaz ise deyesen Ömer üçün olmuşdu. O qeder yorulmuşdu ki , gece eve getmeye hazırlaşanda onu yerde üzü üste yatan tapmışdıq. Xalid gülerek onu qucağına alıb yanımıza geldi.
-Bu uşaq enerjini hardan tapır bilmirem , deyib Elşad dayı gülerek Ömere baxırdı.
-Xalid de bele idi. Heyetden eve yığa bilmirdim onu ,- deye Gülzar xala dillendi.
Belelikle , bu geceni de gülerek başa vurmuşduq. Xalidle Ömer qucağında maşına doğru addımlayıb , eyleşdik. Ömeri de menim qucağıma qoyub sükan arxasına keçib adeti üzre elimden tutaraq maşını idare edirdi.
-Yadında iki il evvel bugün? ,- deyib gülümseyerek Xalide baxdım.
-Heyasızlığını nece unuda bilerem ? ,- gülmeye başladı.
-Heyvan ! ,- deyib elimi çekmek istesem de Xalid buraxmamışdı. Eve gelene qeder mısmırığımı sallamışdım. Xalid Ömeri otağına qoyub yanıma geldi. Men ise yataq otağında güzgünün qarşısında dayanıb makiyajımı silirdim. Aniden elleri ile belimi qavrayıb meni özüne dönderdi.
-Ne oldu yene? ,- deyib çenemden tutaraq başımı yuxarı qaldırdı.
-Men heyasızam? ,- dodağımı büzüb dayanmışdım.
-Menim heyasız Ağcamsan ,- deyib yene könlümü almağı bacarmışdı.
Bu eve ilk addım atdığımda xoşbextliyimize son atdığımın hele indi ferqine varmışdım...
SON.. Yazar:ANNA KARENİNA

<< 1 ... 104 105 [106]