esebi sesini eşidib bir an özümü buraxıb hönkürerek ağlamaq istesem de özümü ele alıb sakitce dayanmışdım.
-Zeyneb seninleyem!
-Anam her şeyi bildi. Daha menimle elaqe saxlama. Sağol ,- soyuq sesle lakin ürek ağrısı ile sözümü deyib desteyi asdım.
Bu veziyyetde başqa cür davrana bilmezdim. İkinci defe anam bu qeder mülayim olmayacaq ve eminem ki , ya Samire ya da atama deyecek her şeyi. Bu ise menden çox Xalide zerer verecekdi.Xalidle danışdıqdan sonra eynimi geyinib anamla birlikde evden çıxaraq hazırlığa yollandım. Fikrimi derse vermeye çalışsam da menim bu halım müellimemin gözünden qaçmamışdı. Nehayet döze bilmeyib
-Zeyneb , ne olub qızım? Fikrin hardadı? ,- deye soruşdu.
-Heç sadece yorğunam müellime ,- sünii gülümseme ile qarşılıq verdim.
Hemin gün hazırlığı güc-bela ile bitirib çıxmışdım. Çöle çıxdıqda yene menim sözlerimi tükeden menzere ile qarşılaşmışdım. Anamla Xalid qarşı-qarşıya dayanmış ne ise danışırdılar. Xalid ne qeder temkinle , sakit danışsa da anam bir o qeder qezebli ve hikkeli idi. Ne danışdıqlarımı eşitmek üçün biraz yaxına gelsem de anam menim geldiyimi görüb özü mene yaxınlaşaraq qolumnan tutub eve apardı. Yolda ne danışdıqlarını defelerle soruşmaq istesem de heç cüre cesaret ede bilmedim. Eve geldikde bayaqdan özünü gücle saxlayan anam bir anda coşub danışmağa başladı.
-Hele utanmaz utanmaz menim qarşıma çıxıb seni müdafie edir. Gör meni kimlerle üz-üze qoyursan! ,- mene teref gelib sözüne davam etdi ,- Seni bir de o oğlanın yanında görsem olacaqlara cavabdeh deyilem! Hele dayansın onun başına oyun açaram o da görer!
Divanda sakitce oturub bir künce qısılmışdım. Anamın heç bir sözüne cavab vere bilmirdim. Ancaq son sözü üreyime xal salmışdı. Ne ede bilerdi ki , Xalide? Anamın nisbeten sakitleşdiyini görüb çantamı da götürüb otağıma getdim. Ne qeder gözlerim dolsa da özümü sıxıb ağlamamağa çalışırdım. Bu hadisenin üzerinden bir neçe gün keçmişdi ki , evde sadece anamla men var idim. Otağımda olarken anamın kimlese yüksek sesle

<< 1 ... 16 17 [18] 19 20 ... 106 >>