O qeder heyecanlanmışdım ki , sile-sile bütün cavab kağızını demek olar mehv etmişdim. Cavabların bir çoxu artıq qebuledilmez halda idi. İki illik eziyyetimi bir neçe deqiqenin içinde zibile tullamışdım sanki. O qeder dolmuşdum ki , el vurulsa ağlamağa hazır idim. Son deqiqelerini işgence ile keçirdiyim imtahan bitdikde nehayet özümü çöle atmışdım. Anamla atamın heyecan ve ümid dolu baxışlarını görüb özüme daha da lenet oxuyurdum. İndi onlara ne deyecekdim? Bu qeder eziyyeti bir neçe damla qan ile mehv etdiyimi? Menim hal-ehvalımdan veziyyetin gergin olduğunu hiss eden atam mene yaxınlaşaraq
-Ne olub qızım? İmtahan yaxşı keçmedi? Narahat olma heç ne senden artıq deyil ,- deyib meni qucaqladı.
Eve gederken günahkarlıqla bütün olanları anamla atama danışıb ağlamamaq üçün özümü gücle saxlamışdım. Eve çatdıqda qızaran ve dolan gözlerimi gören Samir heç ne soruşmadan meni möhkem köksüne sıxıb saçlarımı sığalladı. Bayaqdan içimde saxladığım gözyaşlarımı hönkürtü ile çöle axıtdım. Dayanmadan ağlayır , meni sakitleşdirmek isteseler de bilirdiler ki , bu veziyyetde heç bir söz mene teselli vere bilmez. Hemin günü sakitleşdiricilerle başa vurub yeni bir sehere göz açmışdım. Seher oyanıb yeniden dünen olanlar yadıma düşdükde yeniden bütün ehvalım korlanmışdı. Bir neçe deqiqe sessiz dayandıqdan sonra astaca qapını açıb mene baxan Samiri gördüm. Asta addımlarla mene yaxınlaşıb yatağın küncünde oturdu.
-Zeyneb bilirsen nece deyerli olduğunu. Senin qebul olmamağın heç neyi deyişdirmir. Özüne gel.
-Axı Samir... Men ne qeder eziyyet çekirdim sen bilirdin ,- qeherden boğulan sesimi gücle çıxarırdım.
-Her işde bir xeyir var deye sen deyirse hemişe. İndi de men deyirem her işde bir xeyir var. ,- gülümsedi ,-dur gedirik yemek yemeye ,- deyib meni zorla yataqdan çıxardıb apardı.
Seher yemeyinde her kes menim üzümün gülmeyi , dünen olanları unutmağım üçün elinden geleni edirdi. Men onları da narahat etmemek üçün zaman-zaman istifade etdiyim sünii gülüşümü üzüme

<< 1 ... 19 20 [21] 22 23 ... 106 >>