gördüm. Qızın siması tanış gelse de heç cüre xatırlaya bilmirdim . Menim duruxduğumu gören xanım gülümseyerek
-Olar qızım gelek? ,- deyib menim key baxışlarım qarşısında cavab gözleyirdi. Celd özümü ele alıb
- Elbette. Buyurun keçin ,- deyerek onları qonaq otağına devet etdim.
Sese gelen anam gelen qonaqların kim olduğunu soruşsa da "bilmirem" dedikde o da qonaqların arxasınca qonaq otağına keçmişdi. Qapının arxasında dayanıb onların kim olduqlarını öyrenmek isteyirdim. Bayaqkı gülerüz xanım anamla salamlaşıb derhal söze başlamışdı :
-Biz Xalidle Zeynebe göre gelmişik. Men Xalidin xalasıyam. Adım Nergizdi. Zerife de bacısıdı.
Zerifeni harda gördüyümü indi xatırlamışdım. Xalid mene her iki bacısının şekilini göstermişdi ancaq niyese Zerife yadımda qalmamışdı.
Anam Nergiz xanıma daha da qulaq asmadan sözünü kesib öz sözünü demeye başladı.
-Menim sizinle her hansı bir edavetim yoxdu. Ancaq bilin ki , qızımın bu izdivacına razılıq vermirem. Xalid de Zeyneb de bunu bilir.

- Men sizi başa düşürem. Amma siz Xalidi ne de ailesini tanımırsınız. Biz de bu sebebden ötrü gelmişik ki , tanış olaq. Bacımla aranızda xoşagelmez söhbetler olub ancaq biz her şeyi unutmağa razıyıq. Xalide ise men özüm cavabdehem.
- Xeyir. Hem hele Zeynebin o yaşı deyil. Uşaqdı. Siz de Xalidi başa salın el çeksin.
Anamın bu sözlerine daha da dayana bilmeyen Zerife söhbete qoşuldu:
- Biz Xalidi başa sala bilsek tehqir olunduğumuz yere gelmezdik. O qızınızı çox sevir. Neçe ildir artıq bir-birlerini tanıyırlar. Men yaşca sizden balacayam ancaq bilin ki , bu iş siz deyen tezlikle hell olunmayacaq. Her iki aile hele çox zede alacaq ,- deyib xalası ile birlikde ayağa qalxıb getmeye hazırlaşdılar.
Xalası son defe qapıdan çıxanda anama baxıb
-Siz yene de düşünün ne vaxt deseniz biz hazırıq ,- deyib çıxmışdı.
Nergiz xanım hedsiz derecede üreyime yatmışdı. Ancaq Zerife görünür çox tekebbürlü qadın idi. Belke de anamın ve Samirin hereketleri onu bele davranmağa mecbur etmişdi. Onlar çıxdıqdan

<< 1 ... 30 31 [32] 33 34 ... 106 >>