üzüme bele baxmamışdı. Evden mecbur ve ağır addımlarla ayrılmışdım. Meni Samir yola salmışdı rayona. Bir neçe saat sonra artıq rayonda idim. Meni qarşılamağa ise nenem gelmişdi. Babam rehmete getdikden sonra nenem bir neçe ildir rayonda tek yaşayırdı. Bura gelmekle onu sevindirsem bele içimde meni boğan narahatlıq var idi. Nenem meni görüb o qeder sevinmişdi ki , gözyaşlarını saxlaya bilmemişdi.
- Gözel qızım ne vaxtdandı üzünü görmürem.
-Ay nene ağlama. Neçe defe deyirik gel Bakıya gelmirsen. Sonra da darıxırsan.
-Men orda qala bilmirem. Siz gelin bax meni bele sevindirin.
Nenemin bu mehriban münasibetinden az da olsa derdimi unutmuşdum. Ancaq hele de Xalide nece xeber vereceyimi düşünüb durmuşdum. Üç gün idi ki , rayonda idim. Qonşuda men yaşda Ulduz adında bir qızla da tanış olmuşdum. Bura gelme sebebimi sadece nenemi görmek üçün olduğunu desem de gözlerimdeki kederden anlamışdı nelerse olduğunu. Men de belke bir yol gösterer deye ona her şeyi danışmışdım.
-Bes niye demirsen iki gündü mene? Al telefonu xeber ver ona indi Allah bilir ne qeder nigaran qalıb ,- deye meni tenbehlemişdi.
Ona minnetdarlığımı bildirib telefonu elime alıb ese-ese Xalidin nömresini yığıb gözlemeye başladım. Hemişeki meni valeh eden ses tonu ile desteyi qaldırdı.
- Xalid menem Zeyneb.
- Hardasan sen?! Men üç gündü ne haldayam xeberin var?!
- Xalid bir deqiqe qulaq as men rayondayam. Mecbur...
- Qulaq asmıram Zeyneb.besdir daha bu qeder. Men elimden geleni edirem ancaq senin vecine bele deyil. Ya deyirsen ayrılaq ya da nelerese mecbur qaldığını deyirsen. Yaxşı , istediyin kimi olacaq bundan sonra. İstediyin oldu her şey qutardı. Sen de ailen de rahat olun ,- qezeble bir nefese sözünü deyib cavabımı bele gözlemeden desteyi asmışdı.Telefon elimde elece qalmışdım. Neçe ildir mene gülden ağır söz demeyen Xalid indi mene qulaq asmadan qerarını vermişdi. Stulu çekib Ulduzun yanında oturduqda nese olduğunu hiss etse de meni daha da sıxmamaq üçün heç ne soruşmadı. Men de daha burda

<< 1 ... 32 33 [34] 35 36 ... 106 >>