qalmağın menasız olduğunu anlayıb bayaqdan beri elimde sıxdığım telefonu masanın üzerine qoyub eve qayıtdım. Nenem menim qızaran üzümü , dolan gözlerimi görüb narahat olsa da o da eynile Ulduz kimi heç ne soruşmadan meni tek buraxdı. Aile üzvlerimden sadece nenem deyesen meni başa düşürdü. Otağıma keçib yatağın üzerinde eyleşerek dizlerimi qucaqladım. Gözlerim dolsa da ağlaya bilmirdim. Ele bil ne ise boğazıma ilişib qalmışdı. Xalidin sözleri ... Onun sözleri qalmışdı ...
Ehmalca yatağa uzanıb gözlerimi yumdum. Son zamanlar sadece yatmaqla bu baş verenlerden az da olsa uzaqlaşa bilirdim. Gözlerimi açdıqda artıq seher idi. Yataqda dikelib bir neçe deqiqe özüme geldikden sonra çöle çıxdım. Nenemin evi heyet evi olduğu üçün her gün seher yemeyini heyetdeki masada hazırlayardı. Bilirdi menim bunu ne qeder sevdiyimi. Stulda oturub meni gözleyirdi. Geldiyimi gördükde
- gel qızım . Çayını süzürem soyutma iç ,- deyib gülümseyerek üzüme baxdı.
Men de bu yaşlı qadını daha da narahat etmemek üçün sünii de olsa gülümseyerek gelib yanında oturdum. Yemek yesem bele ağlım hele de dünen baş verenlerde idi. Men düşünceler içinde idim ki , çalan ev telefonu meni düşüncelerden ayırdı. Celd ayağa qalxıb desteyi götürdüm.
-Sabahın xeyir Zeyneb . Xalid zeng etmişdi seninle danışmaq isteyir ,- Ulduz narahatlıqla dillendi.
-Bir de zeng etse de ki , Zeyneb artıq yoxdu. Unut onu ,- sesim ne qeder soyuq çıxsa da özümü gücle ele almışdım.
Ulduz sadece "yaxşı" deyerek desteyi asdı.
Yemeyimi yeyim bitirmişdim ki , qapıda Ulduzu gördüm. Görünür , dünenden sonra menim üçün narahat olmuşdu. Çünki hele de dünenki nigaran dolu baxışı gözlerinde idi.
-Niye orda dayanmısan? Gel keç içeri ,- deyib Ulduzu içeri devet etdim.
-Gel otur sene de çay süzüm ,- gülümseyerek üzüne baxsam da , görünür , narahatlığın sebebi tekce dünen olanlar ve Xalidin bayaqkı zengi deyildi. Nenem bizi tek qoyub getdikde , nehayet , bayaqdan Ulduzun üzünde gördüyüm nigarançılığın sebebini öyrene bilmişdim.
-Eceb

<< 1 ... 33 34 [35] 36 37 ... 106 >>