heç bilmirem ,- deye dillendi.
Çiynimi çekib dolmuş gözlerimle üzüne baxdım. Meni özüne teref çekib qucaqladı. Başımı dizine qoyub sessizce göz yaşımı axıdırdım.
- Ağlama qızım . Her şey yaxşı olacaq . Onlar senin valideynindi. Senin pis gününü istemezler.
Men ise yene de susur , ağlayırdım. Ağlaya-ağlaya nenemin dizinde yuxulamışdım. Axşama doğru yuxudan oyandıqda onun da yatdığını görüb ehmalca ayağa qalxıb heyete çıxdım. Payız geldiyi üçün havalar artıq soyumuşdu. Stulun üstündeki yun jaketi götürüb çiynime saldım. Oturub bayaqkı zengi düşünürdüm. Belke de Xalidle ayrılmağımız en yaxşısı idi. Evimize Xalidin ailesinden kim gelirdise anamgil onu geri qaytarırdı. Bundan sonra da razı olacaqlarına dair ümidim yox idi.
Qapının sesini eşidib teeccüblendim. Nenemgile çox gedib-gelen olmazdı. Hele de axşam vaxtı. Ağır addımlarla ayağa qalxıb qapını açdım. Her halda yuxudayam deye düşündüm Xalidi qarşımda gördükde. Çaşqınlığımı bir kenara atıb Xalidi iteleyib özüm de onunla birlike qapıdan çöle çıxdım.
-Senin burda ne işin var?! Hardan? Nece tapmısan?! ,- heyretden böyüyen gözlerimi Xalide zilledim.
-Sen cavab vermedin men de geldim ,- deye rahat şekilde dillendi.
Bu adamın rahatlığına bezen heyran oluram.
- Bes ünvan? Ay elbette Ulduz deyib.
- Yene çenen işleyir göz deymesin ,- deyib gülmeye başladı.
- Xalid çıx get. Nenem görse ikimizi de keser , uf da demez.
- Men de ele onun üçün gelmişem.
-Ne?
Bu defe deyesen deqiq menim ölüm fermanım imzalanmışdı...- Xalid zarafatın yeri deyil. Get. Bax bu deqiqe nenem oyanacaq. ,- deye bayaqdan dil boğaza qoymadan onu göndermeye çalışsam da sanki meni eşitmirdi.
Nehayet , gözlediyim başıma gelmişdi. Yuxudan oyanıb meni yanında görmeyen nenem heyete çıxıb "Zeyneb" deye-deye meni axtarırdı.
-Xalid ne olar get bax indice gelecek.
-Zeyneb sen bir sus. İcaze ver keçim ,- deyerek astaca meni kenara çekib ev sahibi kimi içeri keçdi. Men de onun arxasınca boylanıb ne etdiyine baxmağa çalışırdım. Gözlerimi yumub "ne

<< 1 ... 35 36 [37] 38 39 ... 106 >>