teselli etmeye çalışsa da hiss edirdim ki , anamın bu dediyi tezlikle baş vermeyecek.
Elçilik bitdikden sonra anama kömek ederek evi yığışdırıb ardınca otağıma getdim. Xalidden gelen zengleri görüb yeniden qayıdıb ona zeng etdim.
-Ağca qız artıq menimsen ,- deye desteyi qaldıran kimi salamsız sabahsız , gülümseyerek dillendi.
-Bilmek olmaz belke men qerarımdan döndüm?
-Sen özbaşına deyilsen.
-Kobud!
-Can ,- deye gülerek cavab verdi.
Her zaman bizimle bağlı ümidle , gülümseyerek danışsa da Xalidin indiki ses tonu tamam ferqli idi. Artıq rahatlamış olduğunu hiss edirdim. Uzun müddet sonra ilk defe idi ki , ürekden gülürdü. Men ne qeder elçilikde olanlara kederlensem de Xalide bir kelme bele dememişdim. Ancaq indi anlayıram ki , menim hemin vaxt ve ondan sonra bütün olanlara susmağım başıma gelenlerin en böyük sebebkarı idi.
Seheri gün Xalid zeng ederek görüşmek istediyini bildirdikde , bu veziyyet mene qeribe gelse de ilk defe idi ki , qorxmadan , çekinmeden , sakit terzde anama Xalidle görüşeceyimi deyirdim. Bu veziyyet deyesen ona da qeribe gelirdi ki , gülerek icaze verdi.
Ancaq nenemin etirazı meni çaşdırmışdı.
-Yox kebin olmasa siz görüşe bilmezsiniz. Günahdı. ,- deyib dayanmışdı.
Anam onu razı salaraq bir defe görüşmek üçün icaze almışdı nenemden. Evden çıxdıqda Xalidi heyetde görüb teeccüblendim.
-Niye geldin ki ? Men özüm gelecekdim.
-Sen artıq nişanlı sayılırsan tek çöle çıxmaq olmaz ,- gülümseyerek cavab verdi.
-Sen iki gün sonra deyeceksen ki , biz evliyik.
-İstesen deyerem ,- deyib göz qırpdı.
Hemin gün Xalidle ilk defe idi ki , heç neyi düşünmeden , derdden ,yaşananların düşüncesinden uzaq bir gün keçirirdik. Xalidin mene olan qayğısını , isteyini , sevgisini gördükde bir daha anlayırdım ki , onun üçün bütün çetinlikleri yaşamağa deyer.
-Soyuqdan burnun qızarıb ağca. Neçe defe dedim qalın geyin?
-Üşümürem ki ,- soyuqdan az qala donacaqdım ancaq qorxudan sesimi çıxarda bilmirdim.
-Bundan sonra seninle ancaq yayda görüşecem.
Özümü

<< 1 ... 47 48 [49] 50 51 ... 106 >>