da bu haqda düşünmemeye çalışırdım. Anama kömek ederek axşam yemeyi hazırlayırdım ki, Samir yanıma gelerek yene öz zarafatları ile meni esebleşdirse de güldürmeyi bacarmışdı.
-Deyirem her ehtimala qarşı tecili yardıma zeng edek binanın qabağında dayansınlar ,- deyib gülerek doğradığımın salatdan götürüb yedi.
-Niye ki?
-Senin elinden zeherlenib elesek kömek tez gelsin deye ,- gülmeye başladı.
-Çox gülmelisen! Yeri get elimde bıçaq var! ,- bıçağı ona teref doğruldub eseb qarışıq gülümseme ile üzüne baxdım.
Daha da heç ne demeden gülerek metbexden çıxan Samirin ardınca qapının zengini eşidib açmaq üçün ellerimi yuyaraq dehlize getdim. Menden qabaq gelib qapını açan Samirin atamla görüşmesini görüb ixtiyarsız şekilde sevincle qışqırıb ireli gelerek atamı var gücümle qucaqladım. Neçe aydır onu görmediyim üçün o qeder darıxmışdım ki , deqiqelerle atamı qucaqlayıb elece qalmışdım. Yaşım çoxalsa da atamın yanında onu qucaqlayıb başımı köksüne dayayıb oturma adetim heç vaxt deyişmirdi. İndi de bu veziyyetde oturmuşduq ki , anamın sesine ayıldım.
-Zeyneb sıxma atanı besdir yoldan gelib nefes alsın ,- anam gülümseyerek dillense de menim yerimden terpenmek fikrim yox idi.
-Şehla uşaqla işin olmasın darıxıb ,- atam meni özüne daha da berk sıxdı.
Biraz sonra artıq hamımız süfre arxasında oturmuşduq. Atam her üçümüzün dersleri ile maraqlanır , mektebin nece keçdiyini xeber alırdı. Atam mekteb dedikde qeyri-ixtiyari Xalidin bugün menimle danışmağını , xüsusile mene "ağca qız" deye müraciet etmeyini xatırladım. Bugüne qeder her zaman derslerile meşğul olan , adi aşağı qiymet aldıqda hönkür-hönkür ağlayan Zeyneb indi derslerden başqa bir şey düşünürdü. Heqiqeten bu mene qeribe gelirdi. Ne idi axı meni Xalidi düşünmeye vadar eden? Bunları her gün düşünür netice olaraq ise yaşımın azlığı ile bağlayıb derslerimle meşğul olurdum.
Aradan bir neçe gün keçmişdi ki , seher derse gecikib tengnefes halda içeri keçen Şefeqi görüb gülümseyerek "tez ol" deye sesledim. Yanıma gelib

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 ... 106 >>