"sene xeberlerim var teneffüsde deyecem" deyib daha da bir kelme danışmadan fikrimizi derse verdik. Nehayet , eşidilen zeng sesi bayaqdan beri meni boğan marağa son qoyacaqdı.
-Ne olub? Ne sözün var? ,- xeberin Xalid haqqında olduğunu yeqin etdiyim üçün nisbeten soyuq ses tonu ile soruşdum.
-Dünen Humayla danışırdım ,- baxışlarımdan Humayın kim olduğunu xatırlamadığımı anlayan Şefeq bezgin şekilde ,- Xalidin sinifyoldaşı ,- deyib sözüne davam etdi ,- mene Xalid haqqında danışdı. Bilirsen yeqin onuncu sinifde oxuyur. Qarabağ döyüşlerinde mecbur Bakıya köçürülübler. Hal-hazırda yataqxanada qalırlar. Özünden elave iki bacısı var. Ancaq bir şeye çox pis oldum . Humayın dediyine göre imkanları çox pisdi deye Xalid özü de işleyib ailesine destek olur. Buna göre de universitet üçün hazırlaşa bilmir. Hem de Humay Xalidi ele terifleyir ki , inan men özüm de inana bilmirem bu yaşda oğlanın bele olduğuna...
Şefeq danışır , men ise sadece Xalidi düşünürdüm. Bu yaşda birinin aileye kömek üçün işleyib , geleceyinden imtina etmesi mene o qeder tesir etmişdi ki, nitqim ve beynim tutulmuşdu. Ne danışa, ne de düşüne bilirdim. İndiye qeder her zaman her istediyi alınan biri olmuşam. Atam bizim üçün elinden gelen her şeyi edib. Nece deyerler , yağ-bal içinde böyümüşem. Bir an özümü onun yerine qoyub nece çetin veziyyet olduğunu anlamağa çalışsam da ne qeder anladığım müemmalı idi. Bu eşitdiklerimden sonra Xalide olan hörmet hissim daha da qabarmışdı.
-Ne oldu? Ne fikirleşirsen? ,- qolumdan tutub meni fikirlerden ayıran Şefeq diqqetle üzüme baxırdı.
-Heç sadece biraz pis oldum. Allah kömekleri olsun ,- deyerek kitabi açıb qarşıma qoydum.
Xalidin haqqında her gün daha çox şey öyrenerek artıq iki ayı geride qoymuşdum. Xalid ise hemişeki kimi yene heç kime belli etmeden meni sirli baxışlarla süzmeye davam edirdi. Hemin günden sonra aramızda heç bir dialoq yaşanmamışdı. Ele doğrusu da bu idi. Men de bu müddet erzinde fikrimi mümkün qeder derslerime vermişdim. Ele bu sebebden hemişe

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 ... 106 >>