çalışırdım. Umumiyyetle sevmirdim men ne ise iş görerken kimse meni izlesin. Xüsusile sınayıcı baxışlarla...
-Sabah gelib evi yığışdırarsan men işde olacam ,- deye Zerife dillendi.
Gelin olduğum üçün tebii ki , gelib evin her işini görmeye hazır idim. Ancaq bu emr verici tonu heç beyenmemişdim. Xalide göre sesimi de çıxarda bilmirdim.
-Yemek de bişirersen anama. Ancaq onun üçün başqa yemek lazımdı. Yeni iki cür bişirmelisen. Hem anama hem de bize.
-Yaxşı ,- deye qısaca cavab verdim.
Ele danışırdı ki , sanki eve yeni gelen xadimeye iş tapşırır. Dişlerimi qıcayıb başımı aşağı salaraq çayı demleyirdim.
-Bir şeyi de unutdum. Men sizin evi tanımıram deye gele bilmedim. Lazım olanları özün getirersen.
Key kimi dönüb Zerifenin üzüne baxdım:
-Neyi?
-Neyi olacaq? Geceki döşekağını. Bilmirsen deyesen , oğlan teref görmelidi onu.
Başımdan aşağı qaynar sular töküldü sanki. Her şey az imiş bir de namusumu kimese sübut etmeli idim.
-Mene lazım olan adam onu görüb ,- deyib elimdeki çaylarla içeri getdim.
Xalid mendeki deyişikliyi hemin deqiqe sezmişdi :
-Ne oldu? Niye qızarmısan ? ,- deye sakitce soruşdu.
-İsti idi ona göre biraz qızardım ,- sünii gülüşüm yene iş başında idi.
Biraz da oturduqdan eve yollandıq. Sabahdan Xalid artıq işe getmeli idi. Seher oyanıb evvelce meni Gülzar xalagile aparıb ardınca ise özü işe getdi. Bütün gün elimden gelen qeder her işi yoluna qoymuşdum. Bu belece bir aydan çox davam etmişdi. Her gün seher Xalid meni öz evlerine aparır , axşam ise gelib götürürdü. Her ne qeder her gün getme , yorulursan dese de , Gülzar xalanı xeste vaxtında tek qoya bilmezdim. Doğrusu , çox yorulurdum ancaq müveqqeti çetinlikdir deye her şeye dözürdüm. En çox Zerifenin her işime mız qoymasına. Her gün işden gelib ağzı-gözünü eyib evin seliqesine baxar , anasının yemeyini yoxlayardı. Onun gözünde emelli evin xadimesi idim. Gülzar xala ise evvelkine nisbeten , belke de xesteliyi ucbatından menimle mümkün qeder yaxşı davranmağa çalışırdı. O da her gün

<< 1 ... 69 70 [71] 72 73 ... 106 >>