ki , sanki başına silah dayayıb zeng eletdiribler.
-Çox sağol yaxşıyam. He eledi. Yemek yeye bilmirem hem de halım olmur.
-Yaxşıdı yene hamilelikde yemek yememek , halsız gezmekde teze çıxıb. Menim de qızım var niyese bele olmamışam.
-Senin canın sağlamdı yeqin ,- gülümseyerek danışsam da aşıb-daşırdım.
Sözlerini deyib desteyi asdıqdan sonra yene bütün ehvalım korlanmış , gözlerim dolmuşdu. Ağır addımlarla gelib qonaq otağında eyleşdim. Anam elinde çaylarla içeri girib meni başı aşağı burnumu çekdiyimi görüb celd yanıma geldi.
-Zeyneb ne olub? Kim idi zeng eden? ,- telaşla soruşsa da danışa bilmirdim. Anasını görüb ağlamağını artıran uşaqlar kimi men de anamı qucaqlayıb hönkürtü ile ağlamağa başladım. Anam daha heç ne soruşmadan meni sakitleşdirib yanımda oturdu. Bir xeyli sakitce dayanıb heç ne danışmadan oturdum.
-Zeyneb de görüm ne olub? Niye ağlayırsan?
-Zerife ,- burnumu çekib yeniden davam etdim ,- Ana Zerife daha meni tamam bezdirib. Her görende , danışanda tikanlı sözlerini deyir.
-Ne isteyir ki?
- Hele de meni qebul ede bilmir.
Anam qezeblense de mene çox bildirmedi. Üzünde çox qeribe bir ifade ile mene baxdı.
-Zeyneb , sizin toydan beri sene demek istediyim bir söz var. Kiminse günahına girmek istemirdim ancaq belke de deyilenler doğrudu.
Sual dolu baxışlarımla anamın üzüne baxdım :
-Ne olub?
-Nazile xalanı tanıyarsan da he? Bax o Zerife ile eyni xestexanada işleyirmiş. Toyda Zerifeni görende tanıyıb. Toydan bir-iki gün sonra bize geldi.
-He ne dedi?
-Dedi ki , Zerifenin hansı yuvanın quşu olduğunu bütün xestexana bilir. Her gün bir maşınla gelir. Cavan oğlanlarla gezir.
Don vurmuş kimi yerimdece qalmışdım. Zerifenin xarakteri yaxşı olmaya bilerdi. Düzdü , Zerife heqiqeten gözel ve baxımlı qadın idi.
Ancaq bele bir şey edeceyini ağlıma getirmezdi.
-Ana inanmıram men. Bizim millete bir hay lazımdı boşanmış qadının arxasınca danışmağa. Nazile xalaya da de ki , kiminse aile heyatı bir başqasına maraqlı deyil. Baldızım her ne olsa da

<< 1 ... 72 73 [74] 75 76 ... 106 >>