susdura bilmezdi meni. Sesimize Elşad dayı da gelmişdi.
-Sen ne danışırsan? Ne ev?! Burda senin mene olan reftarını müzakire edirik. Besdir daha ! Men bu evin geliniyem ! Bunu qebul etsen yaxşı olar .
Gözlerim dolmuşdu. Hiss edirdim ki , bir kelme daha artıq danışsam ağlayacam. Buna göre de heç ne demeden çıxıb getdim. Gülzar xala ile Elşad dayı ne qeder meni seslese de cavab vermedim. Bilmirdim bu dava neye getirib çıxardacaq .. Lakin bu sözleri ne vaxtsa demeli idim ..Evden nece çıxmışdımsa heç özüm de xatırlamırdım. Tek istediyim ordan uzaqlaşmaq idi. Bir taksiye oturub eve geldim. Qapını açıb içeri girdikde heç bir addım atmamış yere çökdüm. Bir anlıq sakit dayanıb aniden hönkürmeye başladım. Qarnımı qucaqlayıb dayanmadan ağlayırdım. Neçe saat ağladığımı xatırlamıram ancaq özüme geldikde baş ağrısından adımı bele unutmuşdum. Divardan tutub yavaşca ayağa qalxdım. Yataq otağına getdim. Güzgüde özüme baxdıqda kinaye ile gülümsedim. Ne hallara qalmışdım. Özüme bele yazığım gelirdi. Yatağa uzanıb fikirlerle yuxuya getdim. Qapının az qala qırılacaqmış kimi vurulmasına yuxudan oyandım. Başımı qaldırıb pencereye baxdıqda havanın artıq qaraldığını gördüm. Belli idi ki , çox yatmışam. Ağır addımlarla qapıya teref yöneldim. Qapını açdıqda şir teessüratı yaradan Xalidi gördüm qarşımda. Esebden , hikkeden gözleri qan çanağına dönmüşdü.
-Hardasan sen?! Neçe saatdı deli olmuşam ! ,- ele bağırırdı ki , bir an qulaq perdem yırtılacaq sandım.
-Seni gözlemedim eve geldim. Yatmışdım eşitmemişem qapının sesini ,- sakit , heç ne olmamış kimi cavab verib metbexe keçdim.
Menim bu sakitliyim onu lap deliye döndermişdi ki , iti addımlarla arxamca geldi.
-Zeyneb nedi senin derdin ?! Danış görüm qarnının ağrısı nedi ?! ,- ele hey dayanmadan qışqırırdı.
-Yemek yeyirsen ? Hele hazır deyil biraz gözle hazırlayım ,- sakitliyimi qorumağa çalışırdım ki , bütün yığılmış hirsimi Xalidden çıxmayım . Ellerim ese-ese yemek hazırlamağa başlayanda elimdeki qab-qacağı alıb yere çırpdı. Qırılan

<< 1 ... 76 77 [78] 79 80 ... 106 >>