asdım.
Yarım saat keçmişdi ki , anamla Samir geldi. Qapını açmağımla anamın üstüme gelib meni qucaqlaması bir oldu.
-Anan qurban olsun sene ne olub? Niye bu gündesen ? ,- menden aralanıb otaqları gezmeye başladı . Deyesen , Xalidi axtarırdı. Metbexde qırılmış qab-qacağı görüb heyretini gizlede bilmedi.
-Zeyneb neler olub axı ? Niye danışmırsan ?! ,- bu defe Samir dillendi.
Men ise müqevva kimi dayanmışdım. Anam qoluma girib meni qonaq otağına apardı.
-Size dedim bu eve köçmeyek ! Dedim ! Dedim ! ,- elimi üzüme tutub hönkürerek ağlamağa başladım.
Anam meni sakitleşdirmeye çalışırdı.
-Bextsiz balam. Bir gün gülmedi üzün. ,- deyib gah meni qucaqlayır , gah da dizine döyürdü.
Biraz keçmişdi ki , hönkürtüm artıq hıçqırıqlarla evezlenmişdi. Başımı anamın çiynine qoyub televizorun yanındakı Xalidle toy şekilimize zillemişdim gözümü. Nece xoşbext idik .. Xalid gözlerime baxır , men ise utanıb başımı aşağı salmışdım.
-Gedek ,- hele de hereketsiz qalmışdım.
Anamla Samir mene kömek edib , nehayet , bu evden çıxa bilmişdik. Maşına eyleşib eve yollandıq. Eve getdikde qapını Zehra açdı. O bele , yazıq gözlerle baxırdı mene. Özümü ele alıb otağıma keçdim. Axşam olmuşdu artıq. Heç bir ümidim olmasa da , telefon elimde Xalidin zengini gözleyirdim. Atam burda olmadığı üçün hele ki , rahat idim. Ona nece başa salacaqdım olanları ? ...
Aradan üç gün keçmişdi. Xalidden heç bir ses-soraq yox idi. Anamla Samir de menden neler olduğunu defelerle soruşsalar da ağzıma su alıb oturmuşdum. Axşam anam zorla meni otaqdan çıxardıb yemek yemeye apardı. Az qala uşaq kimi meni yedizdirirdi. Anamı bele görüb qeyri-ixtiyari Xalidi xatırladım. O da menim yemediyimi görende hemişe özü yedizdirerdi. Sakit , sessiz şam yemeyimizi qapının zengi pozmuşdu. Samir ayağa qalxıb qapını açmağa getdi. Aniden Xalidin sesini eşidib elim ayağıma dolaşdı. Tez ayağa qalxıb dehlize çatdırdım özümü. Ancaq gec idi .. Men gelene qeder Xalid artıq getmişdi. Heyecanla gah Samire ,gah qapının qabağındakı

<< 1 ... 78 79 [80] 81 82 ... 106 >>