paketlere , gah da yarım açıq qalmış qapıya baxırdım.
-Ne .. Ne deyirdi? ,- üreyim ağzımda döyünürdü sanki.
-Bazarlıq edib getirib senin üçün. Başqa heç ne demedi . ,- deyen Samir yeniden otağa qayıtdı.
Men ise hele de gic kimi Xalidin aldıqlarına baxırdım. İndi bu ne demekdi ki ?
Anam yanıma gelib o da eynile menim kimi teeccüblenmişdi.
-Bu ne demekdi? ,- anam üreyimdekileri dile getirmişdi.
-Bilmirem ,- deyib vecsizce otağıma qayıtdım.
Gelib yatağıma uzandım. Onsuz da ağlımdan çıxmayan Xalid indi lap meni deli etmişdi. Qarnımı qucaqlayıb evvelki günlerimizi xatırladım:
-İnadsan Zeyneb inad. İmkan vermedin uşağın cinsiyyetini öyrenek. İndi bu bu uşağa ne paltar alaq ? ,- hekimden qayıdarken maşında elimden tutub gülümseyerek meni mezemmet edirdi.
-Qoy sürpriz olsun. ,- deyib gülümsedim.
-Onda oğlan olsa adını men qoyacam. ,- qaşının birini qaldırıb üzüme baxdı.
Onunla yol boyu davam eden bu söhbetimizi xatırlayıb gözümden yaşlar axırdı. Bir neçe ay önce ağlayaraq çıxdığım bu evden yene ağlayaraq qayıtmışdım.
Hele ki , Xalidin ailesine onu "evden qovmağım" xeberi yayılmamışdı. Yoxsa , Zerife çoxdan menim abrımı eteyime bükmüşdü , öz ağlınca. Görünür , Xalid de menim kimi susmağı seçmişdi.
Bu günler yanımda olan yegane insan yene de Şefeq idi. Her gün gelir , arada meni çöle çıxardıb fikrimi yayındırmağa çalışırdı. Ancaq etdiyimin vicdan ezabı ve peşmanlığı meni rahat buraxmırdı. Mene Zerifenin etdiklerini Xalide danışmağımı deyirdi ancaq bunu ede bilmezdim. Bu qeder şeyden sonra ona zeng edib bacısının etdiklerini demek hansı ağıla sığırdı? .. Tek derdimiz bu imiş kimi..
Xalid ise her hefte bir maşın bazarlıq edib getirirdi bize. Ancaq men hele de onu göre bilmemişdim. Her defesinde bize geldikde ya evde olmurdum , ya da işıq suretile gelib gedirdi ki , onu görmeyim. Ele darıxmışdım ki , onun üçün lap burnumun ucu göyneyirdi. Onu görsem belke de özümü saxlaya bilmeyib qucaqlayardım. Heç birimiz danışmırdıq bilmirdim bu işin axırı hara gedecek..

<< 1 ... 79 80 [81] 82 83 ... 106 >>