bayaq baş verenleri düşünürdüm.
-Danış görek ne olub? ,- deyen Turalın sesine bir anlıq üzüne baxıb sonra yeniden başımı yasladım.
-Bu bele olmayacaq ,- deyib metbexden içki getirib qabağıma qoydu. Bir qedeh özüne digerini de mene süzüb qarşımda oturdu.
Tural bir neçe saatlıqda olsa meni bu düşünceden ayıra bilecek dermanı tapmışdı. Bütün gece boyu içib , olanları Turala danışmışdım. O da gah mene , gah da Zeynebe haqq verib meni sakitleşdirmeye , eve qaytarmağa çalışırdı.
-Zeynebi bu veziyyetde tek qoyma. Ona ya da uşağa ne ise olsa ezab çekersen. Seher dur get evine , uşaq dünyaya gelsin sonra probleminizi hell edersen ,- fikri ağlıma yatsa da o eve yeniden qayıtmaq istemirdim.
Seheri günü baş ağrısı ile açmışdım. Axşama qeder çox götür qoy etsem de Tural haqlı idi ; onları tek qoya bilmezdim. Ayağa qalxıb eve yollandım. Zeyneb hemişe evde olduğu üçün özümle açar götürmezdim. Ele indi de açarsız olduğum üçün dayanmadan qapını vursam da açan yox idi. Tural dediklerinden sonra qorxu ile telefonu elime alıb Samire zeng etdim. Onun "Zeyneb bizdedi" demesile ise bilmirdim bu mesele hele arxa planda qaldığı üçün sevinim , yoxsa Zeynebin meni bir gün bele gözlememesine qezeblenim. Aradan üç ay keçse de hele Zeynebin üzümü görmemişdim. Daha doğrusu görmemek üçün elimden geleni edirdim. Bilmirdim onu görsem ne reaksiya vereceyem. Üç ay erzinde Zeynebin her addımını izlesem de onun bundan xeberi yox idi. Menim artıq ondan imtina etdiyimi düşünürdü ..
Hemin gece .. Seher saat 6 heç olmamışdı ki , Samirin zengine oyandım.
-Gel xestexanaya Zeynebi getirmişik ,- demesi ile evden nece çıxıb , nece yol getdiyimi hele de xatırlamıram. Xestexanaya çatdıqda Samirle Şehla xala oturub gözleyirdiler. Onlarla salamlaşdıqdan sonra oturub heyecanla men de hekimin çıxmağını gözleyirdim. Doğrusu , menim nigarançılığım daha çox Zeyneb üçün idi. O qeder zeif idi ki , bilmirdim onun vücudu ağrıya nece dözür. Neçe saat çeken nigarançılıqdan sonra , nehayet , hekim xoş xeberi vermişdi ;

<< 1 ... 89 90 [91] 92 93 ... 106 >>