oğlum dünyaya gelmişdi. Ağlıma gelen ilk sualla
-Zeyneb necedi? ,- deyib ireli atıldım.
-Yaxşıdır. İndi otağa apardıq dincelir bir neçe saata özüne geler.
Her ikisinin de sağ-salamat olması meni yeterince rahatlatmışdı. Ancaq yene de Zeynebi görmek isteyirdim. Bir-iki saat sonra hekimden icaze alıb otağına keçdim. Körpe uşaqlar kimi yatmışdı. O qeder darıxmışdım ki , onu qucaqlayıb öpmemek , ezizlememek üçün özümü gücle saxlamışdım. Zeynebin özünexas xüsusi etri vardı ki , otağa giren kimi hiss edib , evvelki günlerimizi xatırladım. Özümü gücle ele alıb pencereye teref yöneldim. Yuxudan oyandıqda meni burda görüb çaşqınlıqla üzüme baxırdı. Onun oyandığını gördükde men özüm de çaşsam da celd özümü ele alıb
-Oğlumu görmeye gelmişem ,- dedim.
Qapıdan çıxırdım ki , hemişeki günahkar sesi ile meni seslemeyine ilk önce dönmemek istedim. Qorxurdum .. Özümü ele ala bilmeyib onu qucaqlayıb öpmekden qorxurdum. Bir neçe saniyelik qerarsızlıqdan sonra sesime qondurduğum soyuq notlarla vecsizce üzüne baxıb
-Bir şey lazımdı? ,- deye dillendim.
Onun indiki üz ifadesini gördükde gülümsememek üçün özümü gücle saxlamışdım. Bayaqdan günahkar , dili qarnında Zeyneb indi menim bu vecsizliyimden incimiş , özünü dik gösterib az qala meni buradan qovacaq kimi sağollaşdı.

Zeyneble danışdığımız söhbeti xatırlayıb oğlumun adını özüm qoyacaqdım. Onlar xestexanadan çıxana qeder sened işlerini hell etmişdim. Hemin gün anamgilin tekidi ile Zeyneb menim maşınımda eyleşmişdi. Yol boyu ona baxmamaq üçün özümle mübarize aparsam da , bu mübarizede bezen meğlub olur , gözlerim Zeynebe zillenirdi. O da qorxudan ve heyecandan Ömerin paltarını ele sıxmışdı ki , dodaqucu gülümseyib yoluma davam etdim. Maşından düşdükde Ömeri Zeynebin qucağından aldıqda o qeder yaxın mesafede dayanmışdıq ki , yene etrini hiss edib ona qapılmamaq üçün tez oğlumu qucağından alıb qırağa çekildim. Zeyneb gün boyu gah günahkar , gah da menim vecsizliyime olan qezebli baxışlarını üzerime zillemişdi. Hemin gün onu

<< 1 ... 90 91 [92] 93 94 ... 106 >>