söz demirdi. Axı ne idi qarnının derdi?! Ömeri artıq Xalidi özüne daha çox bağlamışdı. Hiss edirdim ki , Xalid onsuz qala bilmir. Hemin gün yene Xalid Ömeri görmek üçün bize gelmişdi. Hava soyuq olduğu üçün çöle çıxmağa icaze vermemişdim deye o da mecbur Ömeri evde oynadırdı. Ömerin yemek vaxtı olduğu üçün Xalidin qucağında yemeyini yedizdirirdim. O ise hemişeki şıltaqlığı ile yemir , meni dolayırdı. Ya ağzını açmır , ya da yediyini ağzında saxlamırdı. Men ise tamam hövseleden çıxmışdım.
-Ömer besdir! Düz dayan ağzını da aç ! ,- üstüne ele qışqırırdım ki , sanki 5 aylıq körpe nese qanır.
-Qışqırma uşağa ,- bayaqdan sakit dayana beyzade ise nehayet sesini çıxartmışdı.
Men de artıq onun yaratdığı taktika ile gedirdim. Xalide fikir vermir , sözlerini duymurdum sanki.
-Ömer aç ağzını mamasının balası ,- deyib yemeyini yedizdirirdim ki , Ömer yene etdiyini edib bütün yemeyi üstüne bulaşdırmışdı.
Bu deyesen son damla olmuşdu.
Yaşadıqlarım meni yeterince esebi etmişdi deye bir de Ömerin nazı ile oynamaq meni lap deli edirdi.
-Sen çox qudurdun deyesen ! ,- deye qışqırıb Ömeri Xalidin qucağından alıb dayanmadan bağırırdım. Uşaq ise qorxudan ağlayırdı.
Men bu halıma esebini gizlede bilmeyen Xalid Ömeri qucağımdan alıb sakitleşdirib yatağına qoydu.
-Ne isteyirsen uşaqdan ?! Neyin hirsini ondan çıxırsan ?!
-Ne isteyecem?! Görmürsen elediklerini ?!
-Zeyneb 5 aylıq uşaqdan söhbet gedir! Bir de oğluma qışqırdığını görmeyim!
Xalidin bu sözü onsuz da son vaxtlar hessaslaşan meni daha da kövreltmişdi. Gözlerim qeyri-ixtiyari dolmuşdu.
-Sen bizi qoyub getmesen bele olmazdı ,- pıçıltı ile dillendim.
-Sen ki özün istedin bunu ,- deye kinaye ile gülümseyib otaqdan çıxdı.
Ne deye bilerdim? Haqlı idi. Men ise hele de onu günahkar çıxartmağa çalışırdım. Bayaqdan gözümde mehbus etdiyim göz yaşlarımı azadlığa buraxdım. Yene tek-tenha qalmışdım.
İki sonra Xalid geldikde çalışırdım ki , üzüne baxmayım. O da bunu hiss etmişdi deye gözünü mene zillemişdi. Bizi birleşdiren tek

<< 1 ... 92 93 [94] 95 96 ... 106 >>