çekinirdim.
Hazırlaşıb Samirle birlikde evden çıxdıq. Samir Ömeri öz övladı kimi çox isteyir , ezizleyirdi. O qeder gezib dolaşmışdıq ki , saatdan bele xeberimiz yox idi. Geceden xeyli keçmiş eve gelmişdik. Evden telesik çıxdığım üçün telefonum da evde qalmışdı. Eve gelib Ömeri yatırtdıqdan sonra telefonuma baxdıqda Xalidden saysız-hesabsız zengler , ismarıclar olduğunu görüb , doğrusu , teeccüblenmişdim. Qayıdıb zeng etmemek istesem de , marağıma meğlub olub artıq Xalidin desteyi qaldırmağını gözleyirdim. Ele ikinci çağırışda Xalid telefonu
-Hardasan sen ?! ,- deye bağıraraq açdı.
Bir an yerimde diksinib donmuşdum.
-Ne olub?
-Deyirem hardasan sen?!
-Gezmeye getmişdik ,- yene dilimi dinmez yerime qoymuşdum.
-Bu vaxt ne gezmek?! Senin ağlın çaşıb?!
Xalidin qışqırtısından o qeder qorxmuşdum ki , özümü tamam itirmişdim. Bir neçe deqiqe özümü ele alıb
-Sene ne var? Niye bu qeder maraqlandırır seni ? ,- yene tikanlı sözlerimi demişdim.
Xalidin bir an çaşdığını hiss etsem de o da eynile menim kimi celd özümü ele alıb
-Men Ömeri üçün nigaran idim. Ele bildim nese olub ,- deye nisbeten sakit tonla cavab verdi.
-Heç ne olmayıb sağ-salamatdı. Yorğunam gecen xeyre ,- cavabını gözlemeden desteyi asdım.
İndi üz ifadesini yeqin ede bilirdim. Esebden qızarmış , eline keçeni yere çırpırdı.
Heyatımız bele davam edirdi. Ömer artıq 11 aylıq idi. Xalidle it-pişik münasibetimiz son süretle davam edirdi. Yeni , bir deyişiklik yox idi. Zerife de son zamanlar tez-tez gedib gelir , mehribanlıq gösterirdi mene qarşı. Axşamüstü yene Zerifenin gözlenilmez ziyaretlerinin birinde oturub söhbet edir , Ömeri ezizleyirdi.
-Sizin mesele ne yerde qaldı? ,-aniden dillendi.
-Ne mesele?
-Xalidle. Ne qeder bele davam edecek? O da kişidi. Seni illerle gözleye bilmez ki.
-Ona gözle dememişem.
-Xalid son aylarda eve yaman gec gelir , hetta ele olur ki , heç gelmir. Men de düşünürem ki , heyatında kimse var belke de.
Zerifenin son sözlerini eşitmirdim artıq. Bedenimi soyuq ter

<< 1 ... 94 95 [96] 97 98 ... 106 >>