ağlamağa başladım. Menim bu halımı gören Ömer de mene qoşulub ağlamağa başladı. Biraz keçmiş özüme gelib ayağa qalxdım. "Besdir Zeyneb. Qurtar Zeyneb" sözleri ile özümü ele alıb Ömeri yatırdıb otaqdan çıxdım.
Bugünlerde başımı qatan yegane meşğuliyyet Ömerin ad günü hazırlığı idi. O da olmasa deli olmaq seviyyesine gelib çatardım. Nenemden ise bir neçe defe ne edeceyini soruşsam da ağzını açmırdı. "Ömerin ad günü keçsin göreceksen" deyib durmuşdu. Xalid ise her defe menim getdikce soyuyan münasibetimi görüb hiss edirdim ki , ehvalı korlanır. Bezen ele davranırdım ki , sanki o burda - yanımızda deyil. Ömerle birlikde yanıma gelib ne ise istedikde uşağı qucağından ele qezeble qapırdım ki , arxamca baxa-baxa qalırdı.
Ömerin ad gününe 4 gün qalmışdı. Yene it sifetimi gösterirdim Xalide. Sonunda dayana bilmeyib arxamca otağa geldi.
-Zeyneb ne olub sene ? Neçe vaxtdır belesen nese problem var? ,- qayğıkeş ses tonu ile soruşsa da hiss edirdim ki , qezeblenib.
-Ne olmalıdı? Her şey heç olmadığı qeder qaydasındadı ,- Ömerin paltarlarını seliqeye salaraq heç üzüne bele baxmadan soyuq sesle dillendim. Sesim titrese de sözümü deye bilirdim.
-Men burda neyem?! Danışanda üzüme bax!
-Görürsen ki , işim var !
Yanıma gelib paltarları elimden alaraq yere çırpdı. Yene cinleri oyanmışdı deyesen.
-Ne coşmusan?! Nedi?! İmkan ver işimi görüm !
-Sene bir saatdı deyirem ne olub?! Sen heç üzüme de baxmırsan !
Bizim ses-küyümüze nenem o biri otaqdan qaçıb geldi.
-Ne olub size?! Niye yola gede bilmirsiz?!
İkimiz de susub dayanmışdıq. Adetim üzre yene dilim qarnımda idi.
-Xalid sen gel bura sözüm var sene ,- nenem Xalidin qolundan tutub çöle çıxartdı.
Üreyim boğazımda döyünürdü. Nenemin ad gününden sonraya saxladığı söhbet deyesen indi gerçekleşecekdi. Bu ise hem Zerifenin hem de menim sonum olacaqdı. Xalidin vereceyi reaksiya gözümün qarşısında canlanırdı : "Niye menim heç neden xeberim yoxdu?! " deyib üstüme şığıyacaqdı.
Ümid edirdim ki , nenemin az da olsa mene yazığı

<< 1 ... 97 98 [99] 100 101 ... 106 >>