gelmisen..
- Çox sağol...
- ....
- Ve ?
- Ne ve?
- Deyeceyin sözü gözleyirem.
- Ele bunu deyecekdim. He bir de az evvelki menzereye göre bağışla. Seni de boş yere qatdıq söhbete..
- Eybi yox.
- Indi sen de.
- Şey.. deyecekdim ki...
- Ne?
- Şey.. layihe...layiheni.. he onu soruşacaqdım ki, ne yerdedir. Men özümde olanları bitirmişem.
- Hm... demek layihe..men de bitirmişem.. bir iki xırda işi qalır. Onu da bitirerem.
Azadın layiheden söz demeyeceyine emin idim. Adamları az çox tanıyırdım. Ne deyecekdise sözünü deyişdi.. Amma eybi yox.. yaxında üze çıxar. Ikimiz de başımızı aşağı salıb işimizi görürdük. Ara bir göz altı ona baxanda mene baxdığını celd baxışlarını çevirdiyini ya da elece nese düşünürmüş kimi edirdi. Kenardan olduqca gülmeli görünürdü bu veziyyeti.. emin idim ki, nese demek isteyir, amma susur. Yene başımı qaldırıb baxışlarını tutdum.
- Gördüm.. mene baxırdın. Üzünü dönderme..
- Ne.. kim...men.. yox..
- Azad?
- Can
- ....
- Bağışla dilim öyreşib hamıya bele deyirem.
- Hm.. yaxşı... indi de görüm ne demek isteyirsen ki, bayaqdan sözünü topartlamırsan
- Kim men..
- Ne olub sene? Bizden başqa adam var burda?
- Yox..
- Onda niye bayqdan kim deye soruşursan?
Azadı cırnatmaq xoşuma gelirdi. Onu pis veziyyetde tutmuşdum sanki. Dili topuq vura vura danışırdı.. bele çox gülmeli görünürdü.
- Denen... gözleyirem..
- Heç ne demirdim..
- Azad özünü tanıtma.. sen ele bele qelemi atıb tutmarsan..
Azadın xasiyyeti idi. Bilirdim. Layiheni hazırlayanda ne vaxt söz demek isteyib demeyende qelemi atıb tuturdu..
- Qelem?
- He qelem...
- Yaxşı... amma söz ver esebileşmeyeceksen.
- Onsuzda esebiyem
- Onda demirem.
- Indi lap esebleşeceyem göreceksen.
- Yaxşı yaxşı... şey.. men...
- Sen?
- Men sizin söhbetinize istemeden dinlemiş oldum.
- Istemeden dinlemiş oldun?
- He..
- O nece olur. Istemirdinse dinlemezdin.
Sevirdim insanların üstüne getmeyi. eger sözün varsa denen. Yoxsa ki, o terefe bu terefe fırlatmaq

<< 1 ... 114 115 [116] 117 118 ... 191 >>

_AkhundovA_ [OFF] (31.10.2019 / 22:15)
Ne uzun hekayedi