itirdim. Yene o qorxu. . .Ayxani itirmek qorxusu. . .ne qeder soruwmaq istesem de,utandiqimdan dilim lal olmuwdu. Sozsuz ki,artiq bizim bir yerde oldugumuzu bilirdiler. Menim ozume geldiyimi gorende atam ayaq saxladi,anam ise leysan kimi suallarini yagdirmaga bawladi. Hansina cvb verim,bilmirdim,amma bir tek ozunu nece hiss edirsen sualina <YAXWIYAM>deyib susdum. Atamin baxiwlarindan od yagirdi. Cox esebi idi. Men qorxub baxiwlarimi yayindirsam da,atamin sualindan qaca bilmedim.
-ne iwin vardi onun mawininda?
-Oqtay,bawqa vaxt. . Gormursen nece qorxub?deye anam mene qahmar cixdi. Atam buna bendmiw kimi dilxor halda otaqdan cixanda anam saclarimi oxwayaraq
-bizi cox qorxutdun,dedi.
Bayaqdan dilimin ucunda dolawan suali nehayet ki anama unvanladim.
-o necedi?
Anam sakit halda
-bawindan travma alib. Qolu da zedelenib-dedi.
Birden bire ureyimi sanki guclu bir el mengene kimi sixdi. Ayxanin bu hala duwmesinin sebebkari men idim ve eger ona bir wey olsaydi,ozumu esla bagiwlaya bilmeyecdim.
-aglama,Nermin.
Anamin bu sozlerinden sora agladiqimi hiss edib gozlerimi quruladim. Anam ise Ayxanin qarasinca deyinmeye bawladi. Bu defe haqsiz idi.
-Heyatini mehv etdiyi bes deyilmiw kimi hele. . .
-ana,onun gunahi yoxdu-deye qeti wekilde sozunu keserek mudaxile etdim.
-Qezani men etmiwem.
Anam her 2 eliyle agzini qapayib heyretle mene baxdi.
-O,meni qorudu,ana. . .deye onunla qarwilawdiqim gunden bu gunecen olanlari daniwmaga bawladim. Sozumu bitirib susanda otaqda derin bir sukut yarandi. Yungullewmiwdim. Anam aci cekdiyimi sanki gozlerimden oxuyurdu. Hemiweki kimi meni anlasa da,bu muddet erzinde her weyi gizli saxlamagima incimiw kimi gorunurdu.
-O artiq evlidi,qizim. Umudunu kes ondan.Sen agilli qizsan,bawa duwursen her weyi,deyib elimden yapiwdi.
-seni qorudugu ucun sag olsun. . .
Dolub qalmiwdim. Istediyim tek wey onu gormek idi. . .
O gece atamgilin tekidiyle xestexanada qalmali oldum. Duzdu,hec bir narahatciliqim olmasa da,anamgili uzmek istemirdim deye

<< 1 ... 100 101 [102] 103 104 ... 154 >>