konul almaq novbesi mene catmiwdi. Butun gunu wirin dilimi iwe salib Ayxanin kefini acmaga caliwirdim. Sag olsun,meni anlayirdi.Ayxan <sene toxunmadan yawaya bilmerem>deyil,<yanimda ol,besimdi>demesi ile meni tekrar ozune heyran etdi...
Bir gun yuxudan oyananda qarnimdaki sancilardan az qalirdi ki nefesim kesilsin.Gucle yerimde dikelib iki uc defe Ayxani seslesem de cavab almadim. Hem agridan,hem de betnimdeki korpeye nese olma qorxusundan meni aglamaq tutmuwdu. Honkururdum. Yerimden terpene bilmirdim.Gucsuz,aciz,komeksiz qalmaq dunyanin en pis duygusudu,inanin. . .
Qapi var gucu ile acilanda men artiq dowemeye yixilmiwdim. . .
P.S-bilirem ki,az oldu. Sabah ola bilsin ki,finaldi. Oxuyan her kesin fikri mene maraglidi. Bu arada,oxuduguna emin oldugum Nerminle,Zeyneb,fikirlerinizi gozleyirem. Bu hekayeni tamamlamagima mane olub meni hedeleyenler: MEN HEC KIMDEN QORXMURAM !!!
He,bir de ki,bezi oxuculara demek isteyirem ki,men robot deyilem. . Gozumu acanda ozumu xestexana otaginda gordum. Otagda Ayxandan savayi kimse yox idi.Gozleri qipqirmizi olmuwdu. Sol elimi ovuclarinin arasina alib oxwadiqca men ne baw verenleri xatirlayirdim. Agrim yox idi,duzdu,amma,butun vucudum keyimiwdi. Birden bire betnimdeki uwaq yadima duwende dikelmek istedim. Ayxan qoymadi. Vereceyim sual Ayxanin nemli kipriklerini gordukden sora bogazimda tixanib qaldi. Qorxum heyecana,heyecanim umude qariwdi.
-agrimirsan? Aytenin sesi de deyiwmiwdi,xiriltili idi. Ele bil ureyimi mengeneye salib sixdilar.Icime dolmuw qorxunc hisler etimi urpetdi. Sesim cixmasa da goz yawlarim suretle yanaglarimdan suzulurdu.
-Nermin,sakit ol,aglama. Wukur,hec ne olmayib,deyen Ayxanin sozleri mene rahatliq getirdi. Elimi qarnima aparib gozlerimi yumdum. Bir azdan anam da,Sureyya xala da icerideydiler. Her ikisinin kiprikleri nemliydi,agladiqlari hiss olunurdu.
Her ikisi telawliydi.
-necesen?deye Sureyya xala yanimda eylewdi.
Anam ise elinde saxladiqi sakitlewdirici dediyi dolu wprisi telem-telesik qoluma

<< 1 ... 144 145 [146] 147 148 ... 154 >>