erzinde ilk defe idi ki uze baxib gulurdu. Yene o tebessum. Bir anliq ele sandim ki,evvelki Ayxanla qarwi qarwiya dayanmiwam. Icimdeki kin,nifret,qezeb bir anliq yox oldu. Ister istemez dodaqlarim qacdi.
-Gece yatmamisan?gulumsunerek soruwdu.
Uzumu turwutdum.
-sene ne?!
-hec deyiwmemisen. . .zaman senden yan otub sanki. . .
Hec ne demeyib yanindan otub kecende arxadan eyni o wen sesle
-etirini de deyiwmemisen?soruwdu.-eyni qoxudu.
Ayaqlarimi yere mohkem doye doye otagima dogru addimlayanda o da ardimca geldi
-sene dememiwem ayaqqabilarini deyiw? Sesi beynime duwub.
Ayaq saxlayib geri dondum.
-sen ne isteyirsen?kobud ve hirsli sesle soruwdum.
Ilahi,onun baxiwlarinda mehebbet var idi. Gozlerim doldu. Ureyim esirdi. Asta sesle
-dogrudan ,ne istediyimi bilmek isteyirsen?soruwdu.
Kaw o an telefon cingildemeyeydi. O,diksinib aparati cibinden cixaranda men qani qara halda otagima cekildim.
Yene qarmaqariwiq fikirler,cavabsiz suallar uzerime hucum cekdi. O an bir bunu anladim ki,men,Zaurla bagli verdiyim qerari tekrar gozden kecirmeliyem. . .
Bir defe xarici qonaqlarla olan iwguzar wam yemeyine meni de devet etdi. Ehvali bawqa gunlere nisbeten yuksek idi. Ele menim de. Duwunmeyin ki,men umudlenmiwdim. Yox,sadece...sadece bu mene de xow gelirdi.
Wam yemeyinden sora meni mawiniyla eve aparmaq isteyende sozun esl menasinda qirgin saldim.
-ozum gederem!
-bu vaxt tek olmaz.
-adamyeyen yoxdu!
-soze qulaq as.
Menim qiwqirtilarima regmen Ayxan cox sakit halda,asta sesle daniwirdi.
-asmiram!
Qarwima kecib dayandi.
-uzatma,Nermin! Kec otur mawina.
-istemirem!
-isteyib istemediyini soruwmuram,otur deyirem!artiq onun da sesi yuksek idi.
-ozum gedecem!tersliyim tutmuwdu. O da menden geri qalmirdi.
- Nermin,ayaqlarini qiraram! Deyib sozun esl menasinda zorla meni mawina mindirdi ue derhal da ozu sukan arxasina kecdi
-sen adam deyilsen!deye mawini iwe saldi.
-sen hansi haqla mene qariwirsan? Kimsen ki?qiwqirdim.
O ise cavab vermirdi.
-sene nifret

<< 1 ... 97 98 [99] 100 101 ... 154 >>