Uşaq olanda Ana dili kitabımızda" Güneşle küleyin mübahisesi" adlı bir nağıl vardı. Çox ibretamiz bir nağıldı. Uşaq olsam da, çox sevirdim hemin nağılı, demek olar ki, her gün oxuyurdum. En qeribesi ise odur ki, hemin nağıl menim bütün heyatıma müsbet tesir etdi. Men ömrüm boyu "Güneş olmağı" seçdim. Hemin nağılı sizlerle paylaşmaq istedim. Mene maraqlıdır ki, heyatınızda "Güneş olmağı" seçersiz, yoxsa, "Külek olmağı"?
Gözel bir yaz günü idi.Küçe ile bir kişi gedirdi. Eyninde plaşı, başında papağı vardı. Güneşle külek bu kişini görüb mübahise edirler ki, hansı bu kişinin plaşını, papağını soyundura biler? Nehayet, qerara gelirler ki, her ikisi öz "gücünü" göstersin. Evvel külek işe başlayır. Güclü süretle esmeye başlayır. O qeder şiddetle esir ki, az qalır ağaclar kökünden çıxsın. Tozanaq fırtına kimi burularaq qarşısına keçen her şeyi süpürüb aparmaq isteyir. Lakin, külek şiddetlendikce, kişi plaşının bütün düymelerini bağlayır, papağını başına daha berk basır. Külek şiddetle vıyıldayıb esdikce, kişi bir elile papağından, bir elile ise plaşının yaxasından berk-berk yapışaraq yoluna davam edir.Qezeblenen külek bir az da şiddetle esmeye başlayır. Kişi getmeyin mümkün olmadığnı görüb, bir dibarın dibinde durub, külekden qorunmağa çalışır.
Bunu gören Güneş küleye deyir:
Daha besdir, sen bacarmadın. Bir men de sınayım.
Qefleten başlayan külek, ele qefleten de dayanır. Güneş çıxır, öz qızılı tellerini her terefe yayır. Hava isinir. Küleyin qorxusundan divarın dibinde gizlenen kişi qalxıb yoluna davam edir. Güneş bir az da yuxarı qalxıb, nur sepeleyir. Hava ele isinir ki, kişi evvel plaşını, sonra da papağını çıxarıb qolunun üstüne alır ve hevesle yoluna davam edir.
Külek bu işe teeccüblenir ve meğlub olduğunu etiraf edir.
Güneş ise deyir:
Bir iş görmek isteyende mütleq xoşluqla, mehribanlıqla , "nur sepeleyerek" etmek lazımdır. Yoxsa, siz külek kimi esdikce, qarşınızdakı insan da bu yolçu kimi bürünecek ve sizden uzaqlaşacaq.
Mene çox maraqlıdır, bes sizler

[1] 2 >>