Yaşanmış hekaye.
Bu hekaye, hekim professor Xaliq Nurbakiden danışılan gerçek bir xatiredir. O deyir..
- Men 40 illik bir ankoloji hekim olaraq, sayısız hadiselerle qarşılaşdım, ve bunları o hadiselere şahid olanlarla birlikde özel bir arxiv düzeltdim. Bunlardan 1976-cı ilde yaşanmış bir hadiseni sizlerle paylaşmaq isterdim. Ankologiyada baş hekimken, Serap adlı genc bir xanım xestem var idi. Bu xestem, xerçenge tutulmuş, müalice üçün başqa ölkeye getmeli idi. Bezi sebeblerden gede bilmemişdi. Serap xanımın hekimi men olaraq müayine edirdim. Qısa zamanda yaxşlaşırdı.
Ancaq Serap xanımın da, diger ankoloji xesteler kimi, 5 illik vaxtı çox diqqetli keçirmeli idi.
Bir iş qadını olan Serap xanım, 4 ilden sonra işi ile elaqedar İzmire gedesi olur. Qış ayı olduğu üçün, teyyare ile getmesine icaze verdim.
Teyyareye bilet ala bilmediyinden, menden xebersiz mindiyi avtobusun qez keçirmesi sebebi ile, 6 saat qeder yolda mahsur qalmışdı.
Qayıdanda qısa bir zamandan sonra, xerçeng, sümük ve ağ ciyerlerine yayılmışdır. Serap ağırlaşmışdı, davamlı oksigen aparatı işlederek, söylediyi her kelimeden sonra ağzını o cihaza yapışdıraraq nefes alırdı.
Evine getdiyim gün, yene gücle danışaraq,.
- Hekim men sizden incimişem.
Ne üçün - deye soruşdum.
-Siz dindar bir insanmışsınız. Ne üçün, Allahı, ölümü, axireti mene anlatmırsız?
Dini inanclarının çox zeif olduğunu bildiyim üçün, bu teklifin qarşısında, olduqca teeccüblendim.
Onu üzmemek üçün, - hekime getmek asandır. Pulun varsa istediyin xesteliyin müalicesini ala bilersen. Amma iman müalicesi, üçün könülden isteyin olmalıdır.
,,Men isteyirem,, menasında başını terpetdi.
Artıq ümidsiz bir tibbi müalicenin, yanınca, ebedi heyatın, ebedi seadetin resepti olan, iman dersleri başlamış, dersler tezleşdirilmeli öyretime keçmişdir.
Anlatdığım iman heqiqetlerini, bütün ruhuyla dinleyir ve arada bir sual verirdi.
Ölümüne bir hefte qalanda, ,,Hekim men ölen vaxt ne söyleyim?,, -deye sual verdi.
- Senin veziyyetin çox pisdir,

[1] 2 >>