gelmişdi, qız yamanca deyişib” -dedim.
Yoldaşım "Nece yeni deyişib?!” –deye teeccüble soruşdu.
-"Dine çox bağlanıb” –dedim.
-Dinde gerek çox derine getmeyesen, indiki zemaneye aid deyil din –deye yoldaşım başını yelletdi.
Şamımızı yedik. Bir-iki saat keçdi. Yerleri hazırladım. Yerimizde uzandıq. Gülnarın danışdığı sözleri yoldaşıma danışa-danışa yuxulayırdım. Ne vaxt yuxuya getdiyimi bilmemişem. Teqriben saat 3 olardı. Ter meni bürümüş halda yuxudan ayıldım. Ağlamağa başladım. Tir-tir esirdim. Tüklerim bi-biz olmuşdu. Yoldaşım da menim sesime oyanıb "Nedir, ne oldu sene? Qorxma, yanındayam” -deye meni sakitleşdirmeye çalışdı. Ağlaya-ağlaya "Men sabahdan hicab bağlayacağam” -dedim.
Yoldaşım "Hicab?! Yene ne yuxu görmüsen bele, danış görüm!” -deyerek esnedi. Yuxumu ona danışmağa başladım:
Yuxuda gördüm ki, kendimizdeki seyid xanım Mirzehra ölmüşdü. O xanımı defn etmek mene tapşırılmışdı. Cenazeni götürüb şeherden çıxdım. Gelib qorxunc bir yere çatdım ve cenazeni yere qoydum.
-Az sonra nurlu bir sima peyda oldu. Sözlerinden Peyğember (s) olduğunu anladım. Üzünü meleklere tutub "Götürün bu cenazeni, aparın cezasını görsün, o da hicabsız idi” -deye emr etdi. Onu yerden götüren kimi yerinde bayquşlar vücuda geldi. Sonra Peyğember (s) üzünü mene tutaraq buyurdu: "Menim neslimden olan seyid xanımlar emrime itaet etmeyib hicab bağlamırlarsa, namehremlerin qarşısında hicabsız, xoşa gelmeyen görkemde gezirlerse, men ümmetimin xanımlarından ne gözleyim?!"
-Sakit ol, ağlama, yuxudur da!
-Yox, sabahdan men artıq hicab bağlayacağam. Axı men de seyid qızıyam. Sen ne deyirsen, razı olacaqsan?
Yoldaşım "Vallah ne deyim, eger düşünürsen ki, bu sene Peyğemberin (s) emridir, men ne deye bilerem?” –deyib üstümü örtdü. Uzandığım yerde fikre getdim. "Peyğember (s) bu qeder eziyyetlere qatlanaraq bele gözel qayda-qanunları getirdi, indi bizim düşüncesizliyimizin ucbatından bir-bir yuxumuza da gelmelidir ki?” –deye-deye özümü danladım.

<< 1 2 [3]