qaçaraq ona yaxınlaşdı. "ATA" qışqırdı. Elmar Anarın "Ata" müracietini eşiden zaman ogluna teref çevrildi. Anar göz yaşlarıyla atasına dogru addımlamaga başladı. Bumu gören Elmar qollarını açdı Anar atasına dogru gelib ona açılan qolların arasına atdı özünü atasını bemberk qucaqladı.
Anar. Ata bagışla meni yalvarıram bagışla
Elmar. Sen meni bagışla oglum size etdiklerime göre bagışla
Anar. Ata her şeyi öyrendim abam mene her şeyi bütün gerçekleri dedi
Elmar. Bilirem oglum bilirem
Anar. Niye o mektubu anam ölen zaman vermedin mene axı?
Elmar. O vaxt sen çox balacaydın hemde ananın xaişi indi vetmeyim idi
Anar. (Göz yaşlarına bogulur atasını bemberk qucaqlayır)
Elmar. İnan mene seni çox sevmişem helede sevirem seni internata heç vaxt göndermek isdemedim ancaq ananın son isdeyi idi bu deye çaresiz qaldım
Anar. Ata her şey keçmişed qaldı gel artıq yeni sehife açaq özümüze
Elmar. Yaxşı oglum
///////////
2 gün sonra. Almaniya.
Vasif 2 gün erzin de Naxçıvana gedib Gülna xanımla birfe Almaniyaya geri dönmüşdü. Gülnare xanım olacaqlardan xebersiz şekilde Vasifle Almaniyaya gelmişdi.
Vasif. Bibi necesen indi?
Gülnare. Şükür oglum yaxşıyam
Vasif. Uzun yol gelmisen yeqin yorulmusan xidmetçi senin üçün otaq ayırıb çıx otaqda dincel
Gülnare. Oglum yaxşıdı bele otagda tek olan zaman sıxılıram en yaxşısı burda oturum
Vasif. Nece meslehetdi bibi
/////////
Rusiya. Moskva.
İki mertebeli ev.
Eşref ve Sisaydi (Zehra) otaqda ne ise müzakire edirdiler. Bu zaman Ehmed telaşla otaga daxil oldu.
Ehmed. Aga. Aga.
Eşref. Ehmed ne olub
Ehmed. Aga sene bir xeberim var
Sisaydi. (Teeccüble) Ehmed ne olub telaşının sebebi nedir
Ehmed. (Kekildiyerek) Ef Ef şan Efşan
Eşref. Ne kekeldeyirsen ne olub axı
Ehmed. Efşan sagdır
Eşref. Nece yeni sagdır
Sisaydi. (Gözlerin irilderek) neee?
Ehmed. Efşan sagdır aga ölmeyib
Eşref. Ne gicleyirsen sen
Ehmed. Aga inan mene Efşan sagdır
Eşref. Ehmed Efşan üç il bundan önce teyyare qezasında geberib cesedini öz gözlerimle

<< 1 ... 117 118 [119] 120 121 ... 173 >>