Efşan inadından el çekmirdi. Her defe Anar onun yaşadıgını heç vaxt bilmeyecek deye tekid edirdi.
////////////
Bakı.
Anarın evi.
Lale. Sen?
Saleh. He men?
Lale. Bura niye gelmisen
Saleh. Mene aid olanları aparmaga
Lale. Burda sene aid heçne yoxdur çıx get burdan
Saleh. Xeyir var sen ve qızım var
Lale. Biz sene deyil Anara aidik
Saleh. Sus! O alçagın adını çekme siz mene aidsiz. Sın menim qadınımsan Efşansa menim qızımdır
Lale. Xeyir men senin deyil Anarın qadınıyam Efşansa senin yox Anarın qızıdır
Saleh. (Gülür)
Lale. (Esebleşir) niye gülürsen
Saleh. Sen nece Anarın qadınısanki Anar heç sene barmagının ucuylada toxunmur he?
Lale. ----
Saleh. Ne oldu susdun düz söz bele yandırarda. O beynine soxki Anar seni yox Efşanı sevir Anar heç vaxt Efşana xeyanet etmemek fikriyle aendın uzaq dayanır sense xeyal alemindesen

Lale. (Tutulur)---
Saleh. Xeyallarla yaşama gözelim sen ve Efşan mene aidsiz başqa heç kime
Lale. Efşan ölüb Anar Efşanı deyil cansız ölünü sevib amma indi meni sevecek meni sevmesi üçün elimden geleni edecem
Saleh. Lale meni esebleşdirme Anardan el çek mene bax men varam qayıtmışam size sahib çıxmaq üçün qayıtmışam
Lale. Bize aahib çıxan iller önce sahib çıxardı
Saleh. Lale guya bilmirsen başıma gelenleri illerle Aganın esiri oldugumy bilmirsen
Lale. Sen eger bizi isdeseydin bir yolla esirlikden qurtulub bize sahib çıxardın ancaq bunu etmedin amma Anar Aga ve Sisaydiye qarşı geldi bize sahib çıxdı.
Saleh. (Lalenin qolundan tutaraq) Anarın adın çekme! Gel buralardan gedek her şeyi bütün xatireleri silib yeni heyata başlayaq
Lale. Qolumu burax!
Yalvarıram get gelib gören olacaq
Saleh. Sensiz getmeyecem
Anarın eve daxil olmagı. Lale ve Efşanı seslemesi. Lalenin teşvişe düşmesi.
Lale. Yalvarram get bizi görecek
Saleh. Getmirem. Görür görsünde pis nese etmiremki mene aid olanı aparmaga gelmişem
Lale. Yalvarram
Saleh. Yaxşı indi gedrem ancaq sonra yene gelecem ona emin olki o zaman sizide özümle aparacam
Saleh evi terk edir.

<< 1 ... 127 128 [129] 130 131 ... 173 >>