keçmişi başına gelen pis facieriydi. Keçmişi ona cesaret verirdi. Bu qız sevgi sevilmek deyil ancaq nifret ve intiqam düşünürdü. Efşan bile bileki bu nifret onu dahada mehv edecek yenede nifretinden el çekmirdi.
Nehayet işgencelere meruz qalan 13 yaşlı qızcıgazı qurtarmaq qerarına gelir ve bunun üçün plan qurur. Bu planda ise ona Lamiye (hazırda Namiqin heyat yoldaşı) kömek edir.
Efşan planına uygun olaraq gece saat 12 den sonra herekete keçmeliydi.
Gece saat 01:00
Xarabalıq ve Efşan. Lamiye Efşanı maşında gözleyir. Efşansa qızı ordan götürerek Lamiyenin yanına gelmeliydi. Çetinliklede olsa Efşan qızı ordan çıxarda bilir.
Sabah 08:00
Efşan. Adın nedir?
Ayşe. (Titrek sesle) Ayşe
Efşan. Ailen harda yaşayır
Ayşe. Menim ailem yoxdur men uşaq evinde böyümşem
Efşan. Bagışla seni üzmek isdemirdim
Ayşe. Eybi yox bacı.
Efşan. Bu xarabaya sen nece düşmüsen axı?
Ayşe. Menu aldatdılar
Efşan. Kim?
Ayşe. Ehmed adlı oglan
Efşan. Nece?
Ayşe. Men uşaq evinde yaşayram orda her gün bizi döyürler bize eziyyet verirler. Döze bilmirdik artıq eziyyetlere uşaq evinden qaçdım. İki gün sonra Ehmed adlı oglanla tanış oldum menim haqqımda suallar verdi mende her şeyi danışdım
Lamiye. (Hirsle) alçaga bax ee sen isdifade edib kimsesizliyinden
Ayşe. (Aylayaraq) mene kömek edeceyni dedi mende inandım evine apardı meni ve
Efşan. Ve ne?
Lamiye. (Kinayeli gülüşle) ve seni zorladı he?
Ayşe. (Aglayaraq susurdu) -----
Lamiye. Aglama sakitleş bu alçaqların hamisi eledi kömek edeceyni ved ederler amma sonra mehv ederler seni
Efşan. Yaxşı sakitleş narahat olma sene kömek edeceyik.
Ayşe. Bacı onlar meni tapacaqlar qorxuram
Lamiye. Qorxma biz senin yanındayıq icaze vermerik heç ne ola
Efşan. Narahat olma indiyse yat dincel bir az sakitleşmeye calış
Aga. Efşan xanım hara getdiniz?
Efşan. (Aganın kobud sesinden diksinerek fikirlerden ayrılır)onu burax
Aga. Bax gözelçe senin menden qurtardıgın qızı getirdim. Ne durmusan indide qurtarde onu
Efşan. Alçaqsan sen Eşref

<< 1 ... 145 146 [147] 148 149 ... 173 >>