azda mene vaxt ayırda
Efşan. Off Anae çox danışma Ugur acıb ona yemek ver mende Meleyi yedirdim
Anar. (Narazı şekilde) yaxşı.
Anar otaqdan çıxıb metbexe keçir. Efşan Anarın bu halına gülmemek üçün özün zor tutur.
Efşan. Deli Anar ....
Aniden gelen zerbe ve o yuxudan ayılır.
Aga. Gözelçemiz ne olub yuxuda gülürsen olmaya gerçekleşmeyecek arzularını görürdün yuxuda?
Efşan. Bu sene qalmayıb
Aga. (Efşanın çenesinden tutub sıxaraq) birde menimle bele danışma
Efşan. ((Gücle onun kobud ellerinden qurtulur) özüm bilerem
Aga. Efşan dilin uzundur amma narahar olma vaxt geler dilin qısalar
Efşan. Sen o günü görmeyeceksen
Aga. Hm her neyse senin çerenlemeyini izleyecek vaxtım yoxdur. Dediyimi fikirleşdin
Efşan. He
Aga. Ayşe yoxsa sen
Efşan. Heç biri. Sen esla bize toxuna bilmeyeceksen
Aga. Görerik Efşan. Vaxtım yoxdur indi sabah sene gösderecem!
Aga oranı terk edir ve ardendan Efşan göz yaşlarına bogulur.
Efşan. Anar hardasan axı? Harda???
///////
Naxçıvan. Şerur.
Xestexana.
Bir neçe gündür dehlizde perişan halda gözleyen insanlar. Hekimin meyus şekilde onlara heç bir xeber vermemesi. Artıq bele şeraitden bezen Elmar. Ve nehayet o an.
Hekim qaçaraq dehlizde gözleyen Elmar gile dogru yaxınlaşır. Hekim sevincliydi gözleri gülürdü.
Hekim. Sizlere xoş xeberim var oglunuz oyandı
Elmar. Ne? Ne vaxt
Hekim. Yarım saar olar reaksiya verdi indi ise oyandı
Elmar. Çox sagolun Hekim ALLAH razı olsun onu göre bilerem
Hekim. Elbette göre bilersiz amma xesteni çox yormayın
Elmar ve ailesi Vasif yatan palataya daxil olurlar.
Nuriye Vasifi gören zaman göz yaşlarına bogulur.
Vasif Gücle uzandıgı çarpayıdan durmaga çalışır bunu gören Elmar ogluna mane olur.
Elmar. Oglum narahat olma bize göre uzan sen
Nuriye. Allahım şükürki balam oyandı. Oglum necesen
Vasif. (Özün toparlayaraq) yaxşıyam ana narahat olma
Elmar. Nuriye aglayıb uşagı meyus etme görürsenki yaxşıdı
Nuriye. Sevincden aglıyıram ay kişi balam yaxşıdı deye sevinc göz yaşlarıdı
Vasif. Anam gözel Anam

<< 1 ... 150 151 [152] 153 154 ... 173 >>