söyürdü.
Eşref. Gözelim indide meni hedelede indide Efşanı qurtarmaga çalışda.
Of Zehra of çox sadelöfsen.
Zehra. Alçaqsan Eşref Alçaqsan
Eşref. Ola biler.
Zehra. Eşref Efşanı burax ne edirsen mene et amma onla işin olmasın
Eşref. Yox Zehram Efşanı buraxmayacam
Efşan qorxaraq bu menzereni izleyirdi. Heyatında pis biri kimi tanıdıgı Zehra onu müdafie edirdi. Zehra onu teşkilata daxil eden qadın bu gün Efşanı qorumaga çalışırdı. Niye axı? Buna sebeb neydi?
Zehranın hayqıran sesi Efşanı cavabsız suallardan azad etdi.
Zehra. Eşref burax onu onsuzda heyatını yeterince mehv etmisen indide qadınlıq qürurunu mehv etme! Yalvarıram burax onu
Eşref. Başqası olsa buraxardım amma bu başqası deyil Efşandır Bayramın küçüyü çetin meseledir onu buraxmagım
Zehra. Eşref senjn meselen onun atasıyla olub onunla yox
Eşref.(gülür) eledu Zehram amma hemişe valideynin cezasını uşaqlar çeker neceki menim atamın cezasını men çekdiyim kimi.
Bu gün Efşan Bayramın küçüyü mehv olacaq!
Bax Zehram gör indi Bayramın küçüyünü nece mehv edrem.
Yeniden Efşana yaxınlaşır. Efşan artıq ümidsiz idi. Titreyirdi. Eşref onu yeniden süzür. Ani den gelen qorxulu ses. Eşrefin adamlarının qışqırtısı ve bu qışqırtılara cavab olan Silah sesleri.
Xarabalıga qışqırışla daxil olan Anar.
Anar. Alçaq ordan uzaqlaş
Eşref. Oookimleri görürem gözelçemizini sevgilisi gelibki
Anar elleri baglı üz gözü qan içerisinde paltarları cırılmış Efşanı görende dehşete gelir. İller sonra sevdiyi qadını bu halda görmek onu dehşet içerisine salmışdı. Efşan Anarı başdan ayaga süzür bir terefden gelmeyine sevinsede bir terefdende ona kinle baxır. Sebeb se Ülker fahişesi. Anar anlamır bunu.
Anar. (Hirsle) alçaq mene mexsus olana toxunmaga çalışmaq senin üçün pis olacaq
Eşref. (Gülür) pah. Neyniyessen?
Anar. Göreceksen
Eşref. Hm qorxdum lap.
Anar işareyle Namiqe Efşanın ellerini açmasını deyir. Namiq Efşana yaxınlaşır onun ellerini açır. Efşanı qolundan tutaraq burdan çıxartmaga çalışır ancaq Efşan getmir.

<< 1 ... 160 161 [162] 163 164 ... 173 >>